Journalist en schrijver Naeeda Aurangzeb had als klein meisje al een hunkering naar vrijheid en autonomie. Waar ze zich vroeger uitsprak tegen haar vader, spreekt ze zich nu uit tegen onrecht in de samenleving. Met haar levensverhaal hoopt ze jongere generaties te inspireren. ‘Mijn pijn krijgt dan een goud randje’.
Naeeda Aurangzeb werd geboren in Pakistan, maar woont sinds haar derde in Nederland. Als klein meisje leefde ze tussen fantasie en werkelijkheid.
Aan de overkant van haar ouderlijk huis stond een boom vol vogels. ‘Ik had bedacht dat één van die vogels Tsjina heette. In mijn fantasie had Tsjina een rits in haar buikje, waar ik in kon kruipen. Zo vloog ik met Tsjina de hele wereld over.’
Hunkeren naar vrijheid
Als klein meisje had Naeeda al een hunkering naar vrijheid en autonomie. Haar vader stimuleerde dit door haar zoveel mogelijk zelfstandig te laten nadenken.
Hij betrapte haar een keer met haar tas vol gymspullen, terwijl gymmen eigenlijk niet mocht vanwege de geloofsregels. ‘Ik voelde me betrapt. Maar toen vroeg hij: wat vind je zelf? Want als je straks voor God komt te staan kun je niet zeggen: het mocht wel of niet van papa.’
Brieven aan God
Naast autonomie was haar geloofswereld ook belangrijk voor de kleine Naeeda: ze schreef brieven aan God. Dat doet ze nu nog steeds, maar dan op haar smartphone.
Op haar 16e besloot ze zelf haar Pakistaanse hoofddoek in te ruilen voor de strengere ‘Arabische’ variant. Op haar 30e stopte ze hier weer mee. ‘Sommige gelovigen zullen zich misschien afvragen: hoe durft zij zich nog moslim te noemen? Maar mijn persoonlijke relatie met God is niet veranderd.’
Het buitenbeentje
Naeeda heeft zich altijd een buitenbeentje gevoeld. Het feit dat ze ongehuwd en kinderloos is, speelt hierin ook een rol. Nu vriendinnen om haar heen oma worden, voelt het alsof ze aan de volgende ronde ook niet meedoet. ‘Je moet jezelf gaan leren vasthouden. Als ik dat niet doe gaat het pijn doen.’
Tegelijkertijd ziet ze ook de waarde in van kinderloos zijn: ‘als je niet vol bent van je eigen gezin, heb je meer ruimte om er te zijn voor anderen.’
'Als je geen kinderen hebt, heb je meer ruimte om er te zijn voor anderen'
Spreek je uit
Naeeda brengt een tekst mee van schrijfster Audre Lorde, die haar inspireert om zich te blijven uitspreken tegen onrecht en ongelijkwaardigheid in de samenleving.
Zich uitspreken boezemt haar geen angst in, want wat wezenlijk is kan je nooit verliezen: ‘Al zou ik dakloos worden, dan nog zou God naast me zitten op de stoep.”
Niks missen van De verwondering?
Schrijf je dan in voor de KRO-NCRV inspiratienieuwsbrief
