Het chemische verhaal achter de perfecte mandarijnpartjes
De mandarijnpartjes uit blik zijn in tegenstelling tot uit de hand altijd keurig gepeld. Ze hebben geen vliesje zoals verse mandarijnen. Hoe krijgt de conservenfabriek dat voor elkaar?
Een onmogelijke opdracht
Wie dol is op een mandarijntje, weet dat het onmogelijk is om een mandarijn te ontvliezen. De velletjes zijn met onze handen niet los te krijgen, maar in de fabriek krijgen ze dat wel voor elkaar. De mandarijnen worden eerst in hoog tempo, in ongeveer tien seconden per mandarijn, gepeld door fabrieksmedewerkers. De mandarijnenpartjes gaan vervolgens met vliesje en al een bad in. Niet zomaar een bad, maar een bad met een chemisch bijtend goedje: natronloog. Natronloog is in de bouwmarkt te vinden als gootsteenontstopper. Het welbekende goedje zorgt er in de keuken voor dat een vervelende stopping in mum van tijd wordt opgelost. In het geval van de mandarijnpartjes valt de natronloog het velletje aan en breekt deze vervolgens stukje voor stukje af tot er niets meer van het velletje overblijft.
Precisiewerk
Het chemische goedje is in staat om de hele mandarijn af te breken, waardoor er precisiewerk nodig is. De fabrikant wil immers alleen mooie, vliesvrije en schadevrije mandarijnpartjes in blik verkopen. De vier kilometer die ze door een soort van chemische achtbaan gaan, is net lang genoeg om de vliesjes van de mandarijnpartjes te verwijderen, maar de rest van de vrucht onaangetast te houden. Om het agressieve bad vol natronloog te neutraliseren voegen ze er na afloop zoutzuur bij. Gooi deze twee gevaarlijke stoffen bij elkaar en je krijgt doodgewoon drinkwater, waardoor het mandarijntje na een chemisch badje weer eetbaar is geworden.
Meer weten over eten?
Schrijf je in voor de Eerlijker eten nieuwsbrief.
