Ik ben niet per se (meer) fan van het nemen van goede voornemens, maar ik ga toch een poging wagen. Wie weet leidt het tot een nieuw inzicht of vergezicht! Daarbij moet ik wel voorbij de usual suspects van de ‘goedevoornemenslijstjes’ kijken zoals:

Vaker sporten: daar ga ik niet aan beginnen. Dat zou in mijn geval een dagelijkse gang naar de sportschool betekenen, en da’s voor mijn lijf net iets te veel van het goede.

Stoppen met roken? Ik durf het bijna niet te zeggen, maar een aantal jaar geleden kwam ik tot de ontdekking dat ik niet meer rookte.

Gezond eten! Nou ja, dat kan in principe altíj́d beter. Maar ik knutsel al sinds mensenheugenis op dagelijkse basis een verse maaltijd in elkaar, met oog voor balans in vitaminen, mineralen, eiwitten en vetten en nauwelijks rood vlees.

Afvallen: Ach, die anderhalve kerstkilo, die verdwijnt vanzelf na de feestdagen. ‘Aan de lijn’ gaan is zo’n beetje de allerslechtste optie om af te vallen, wat dieetgoeroes ons ook voorhouden. Het is een valkuil die gepaard gaat met frustratie, een slecht humeur en extra kilo’s bovendien. Ik trap er niet meer in en geniet gewoon van roomboter, pasta, aardappelen en al die andere onverlaten die we in het verdomhoekje hebben gezet. Met als resultaat dat ik al jaren rond hetzelfde gewicht zit, dat goed bij mijn lengte en leeftijd past. 

Koud douchen: check.

Met dit lijstje reeds in the pocket zou ik zomaar ruimte en energie over hebben voor andere goede voornemens, want uiteraard is er nog voldoende voor verbetering vatbaar. En is dat niet waar een goed voornemen om draait?