De kerk van San Roberto Bellarmino is een Romeinse titelkerk. De kerk werd tussen 1931 en 1933 op last van paus Pius XI gebouwd in de wijk Parioli, ten Noorden van het centrum van Rome. De kerk is gewijd aan de jezuïtische heilige en kerkleraar Robertus Bellarminus. Het was de titelkerk van paus Franciscus.

Paus Pius XI
De oprichting van de kerk werd in het begin van de jaren dertig noodzakelijk gevonden omdat de belendende parochies van Santa Teresa al Corso d'Italia en Santa Maria del Popolo uit hun voegen barstten. De beide kerken zorgden voor 15.000 parochianen. Paus Pius XI vaardigde in 1931 het besluit tot oprichting van een nieuwe kerk af, met de apostolische constitutie Quae maiori religionis. Hij gunde de bediening van de kerk aan de paters jezuïeten. 

Later gewijd
De kerk werd in 1933 in gebruik genomen maar werd, om niet opgehelderde redenen, pas in 1959 gewijd door kardinaal-vicaris Clemente Micara. Kerk en parochie zijn gewijd aan de heilige jezuïet Robertus Bellarminus.

Uiterlijkheden
De kerk is opgebouwd uit baksteen. De puntgevel wordt geflankeerd door twee achtkantige klokkentorens. De hoofdingang bevindt zich onder een overdekte portiek. De kerk heeft een enkel schip, een transept en een achthoekige koepel die rijk versierd is met mozaïeken van Renato Tomassi. De gebrandschilderde ramen vertellen geschiedenissen uit het leven van Sint Robertus.

Titelkerk
De kerk werd in 1969 door tot titelkerk verheven door paus Paulus VI. Sindsdien waren drie jezuïeten houder van de titel San Roberto Bellarmino:

• Pablo Muñoz Vega s.j. (1969-1994, aartsbisschop van Quito)
• Augusto Vargas Alzamora s.j. (1944-2000, aartsbisschop van Lima)
• Jorge Mario Bergoglio s.j. (2001-2013, aartsbisschop van Buenos Aires)

Bergoglio was kardinaal-priester van de San Roberto vanaf het moment dat hij kardinaal was tot 13 maart 2013 toen hij gekozen werd als paus en de naam Franciscus aannam. De kerk mocht zich een keer verheugen in pauselijk bezoek. Paus Johannes Paulus II bezocht de kerk in 1980.