Berkel-Enschot, 29 maart 2021 - Abt Bernardus Peeters, voorzitter van de Konferentie Nederlandse Religieuzen (KNR), gaat in zijn paasbrief in op het pauselijk verbod op de kerkelijke zegening van verbintenissen tussen mensen van hetzelfde geslacht.
De overste van de trappistenabdij Koningshoeven in Berkel-Enschot zit duidelijk met dit verbod in zijn maag. Hij beseft dat het Vaticaanse nee van de zegening van homoparen veel mensen heeft gekwest. Toch verwept hij het oordeel van het kerkelijk leergezag niet, wat bijvoorbeeld bisschop Johan Bonny van Antwerpen wel deed.
De KNR-voorzitter had wel liever gezien dat de Congregatie voor de Geloofsleer zich voorzichtiger had uitgedrukt over niet-heteroseksuele liefdesrelaties.
Lees: Romeins nee tegen zegening homorelaties (15-3-2021)
“Als religieuzen willen wij ons inzetten voor gesprek en dialoog, niet alleen in onze eigen gemeenschappen, in de Kerk maar ook met mensen daarbuiten”, schrijft Dom Bernardus in zijn paasbrief ‘Tot zegen geroepen’ aan alle kloosterlingen en andere religieuzen van Nederland.
“Wij voelen mee met het verdriet van zovele LHTB-ers in en buiten onze Kerk. We denken ook aan hun ouders en grootouders, broers en zussen. Uit pastorale ervaring weten wij hoe velen van hen hopen en bidden om een zegenrijk woord en gebaar van een geloofsgemeenschap die zij lief hebben en waartoe velen krachtens hun doopsel ook behoren.”
De Congregatie voor de Geloofsleer mag dan volgens de abt “haar redenen hebben”, maar het gesprek en de dialoog moet zij “blijven aangaan en zorgvuldiger zijn in haar bewoordingen”. “Zeker, een hele opgave, zeker in een wereldkerk maar laten wij elkaar toch tot zegen zijn in woord en gebaar! Als Nederlandse religieuzen wijzen wij ook op het feit dat een ongenuanceerd spreken over homoseksualiteit geweld en sociale uitsluiting van LHTB-ers in onze samenleving bevordert. Hetgeen nooit de bedoeling kan en mag zijn van ons spreken.”
Lees: Boze Bonny verontschuldigt zich voor Vaticaans nee tegen zegening homoparen
Peeters gaat in zijn brief ook in op de praktijk en de betekenis van zegeningen. In zijn abdij is het de gewoonte dat hij als abt aan het einde van de dag na de laatste gebedsviering de medebroeders een voor een zegent. Dat is volgens hem een belangrijk ritueel, maar niet altijd makkelijk omdat hij soms heel boos is op een van de andere monniken. “Soms zou je die zegen wel willen weigeren maar gelukkig helpt het ritueel om het toch gewoon te doen. Daarmee helpt het ook om de zo noodzakelijke vergeving in een gemeenschapsleven ritueel vorm te geven.” Dat illustreert hoe een zegening te midden van spanningen goed kan doen.
De trappistenoverste wijst verder op de vele spanningen tussen uitersten die er gedurende de laatste jaren zijn in het Vaticaan en hoe paus Franciscus daarmee omgaat en de houding van respect en begrip en fijngevoeligheid die dat vereist. “Alleen zo bouwen we als gelovige gemeenschap aan een brug waarover we samen de Heer tegemoet kunnen gaan en Hij, zoals in de Paasverhalen, ons tegemoet kan komen. Zo wil Paus Franciscus ons tot zegen voor elkaar laten zijn. Geen gemakkelijk opgave in een wereld waarin wij allemaal gelijk willen hebben en waarin polarisatie hoogtij viert.”