Groene vingers

‘Tijdens een fietstocht belandde ik voor een kop koffie in de historische theetuin van zorgorganisatie Bartiméus in Doorn. Er is een theetuin, een moestuin en een rosarium waar de bewoners - mensen met een visuele of fysieke beperking - kunnen werken. Ik heb zelf groene vingers en vond het mede daardoor meteen een fantastische plek.' 

Leren van anderen 

'In mijn werkzame leven zat ik in de automatisering en reisde ik de hele wereld rond. Maar behalve een techneut ben ik ook een mensenmens; van alleen thuis zitten zou ik stapeldol worden. Ik heb veel energie en in de tuin kom ik tot rust. Samen met bewoners en vrijwilligers werk ik hier twee dagen per week. Ik voel hun waardering en kameraadschap. De vrijwilligers hebben allemaal een bijzondere achtergrond, van sterrenkunde tot tuinarchitectuur. Dat vind ik interessant; het is fijn om van anderen te leren.'

Persoonlijke gesprekken

'In de wintermaanden help ik in de fietsenwerkplaats. Daar vinden ze het ook heerlijk dat ik er ben, ik breng reuring. Ik praat veel, maar ik luister ook goed. Soms hebben we mooie, persoonlijke gesprekken. Een bewoner vertelde me over het overlijden van zijn vader, die gebeurtenis had op hem enorm veel impact gehad. Hij zei: "je bent de eerste aan wie ik dit vertel." Het voelt bijzonder dat iemand me zo vertrouwt dat hij zo’n persoonlijk verhaal met me deelt.'

'Eigenlijk vind ik dat iedereen die stopt met regulier werk, de morele plicht heeft om wat terug te doen voor de maatschappij. Anderen helpen en zelf midden in het leven blijven staan, die opbrengst is onbetaalbaar: het verrijkt mijn leven.'