Docent Lucelle Comvalius is te gast in de volgende aflevering van De verwondering
Het onderwijs zit Lucelle Comvalius in het bloed. Als klein meisje geeft ze andere kinderen al schrijfles hoewel ze zelf nog helemaal niet kan schrijven. En nu ze volwassen is kiest ze graag voor ongebaande paden om haar leerlingen plezier in leren bij te brengen. Dat roept soms weerstand op maar voor het leerplezier van haar leerlingen gaat ze door het vuur. Uiteindelijk betaalt haar inzet en creativiteit zich uit als ze in het schooljaar 2018-2019 leraar van het jaar wordt.
Als Comvalius twee jaar is verhuizen haar ouders vanuit Suriname naar Nederland en weten door hard te werken een bestaan op te bouwen. Toch is racisme nooit ver weg. Dochter Lucelle wordt op het hart gedrukt zich goed te gedragen want op haar doen en laten zou de hele Surinaamse gemeenschap in Nederland afgerekend kunnen worden.
Hoewel Lucelle Comvalius een optimistisch en zonnig karakter bezit kan zij zich soms neerslachtig voelen als ze in haar werk met racisme geconfronteerd wordt. Dan zoekt ze door het lezen van een psalm van David haar toevlucht bij God.
De inspiratietekst van Lucelle Comvalius
Met mijn stem roep ik tot de HEERE,
met mijn stem smeek ik de HEERE.
Ik stort mijn klacht uit voor Zijn aangezicht,
ik maak voor Zijn aangezicht mijn benauwdheid bekend.
Toen mijn geest in mij bezweek,
kende Ú mijn pad.
Zij hebben een strik voor mij verborgen
op de weg die ik gaan zou.
Ik keek aan mijn rechterhand en zie,
er was niemand die naar mij omzag;
voor mij was de mogelijkheid tot ontvluchten verloren,
niemand zorgde voor mijn ziel.
Tot U roep ik, HEERE.
Ik zeg: U bent mijn toevlucht,
mijn deel in het land der levenden.
Sla acht op mijn roepen,
want ik ben volkomen uitgeteerd;
red mij van mijn vervolgers,
want zij zijn machtiger dan ik.
Leid mijn ziel uit de gevangenis
om Uw Naam te loven;
de rechtvaardigen zullen mij omringen,
want U bent goed voor mij.
- Psalm 142, Herziene Statenvertaling
