Ik geloof wel, maar ik zou zo graag diep van binnen willen voelen dat God mij nabij is. Dat gevoel mis ik zo. Wat zou ik hieraan kunnen doen?

- Marinus

Annemiek: 'Marinus, wat een intieme vraag. Mooi! Ik liep net in het bos en hoorde mezelf op het ritme van mijn voetstappen zeggen: 'Ik ben een kind van God.' Wat ben ik nou weer aan het doen, dacht mijn innerlijke criticus, maar die liet ik lekker kletsen. Het gebeurde gewoon. Een volkomen spontane vorm van bidden. En het hielp. Het troostte me.

Zoals in iedere relatie vraagt ook de verhouding met God onderhoud. Anders wordt de verbinding verbroken, of verwatert op z’n minst. We hebben het hier natuurlijk over dingen die ons verstand te boven gaan. Daarom durf ik je in alle vrijmoedigheid te zeggen dat ik geloof dat God ook naar ons verlangt, onze nabijheid nodig heeft. Dat vraagt om regelmatige intieme dates, zonder afleiding, zonder anderen. En het vraagt om een zekere moed misschien. Het doet me denken aan die beroemde uitspraak: 'Dans, alsof niemand je ziet'. Je zult zien dat je je dan gezien voelt.'