Zijn neiging om alles radicaal te bevragen, zorgde er uiteindelijk voor dat zenmonnik Misha Beliën alle houvast verloor.
Misha Beliën bracht als kind veel tijd door op de boerderij van zijn opa en oma, waar hij met bewondering keek naar hun vanzelfsprekende aandacht voor mens, dier en plant. Toen Beliën tien jaar was, verhuisde hij met zijn moeder naar één van de armste gebieden in Marokko. Op school heerste een vijandige sfeer: zijn klasgenootjes bekogelden hem met stenen en zijn speelgoed werd gestolen. Al op die jonge leeftijd zette dit hem aan het denken: na een paar uur in het vliegtuig kan alles veranderen. Wat is dan nog wél vanzelfsprekend?
Eenmaal terug in Nederland begon Beliën alles radicaal te bevragen. Op zijn filosofiestudie ging hij hierin zo ver door, dat hij uiteindelijk geen enkele houvast meer had. Hierdoor werd hij angstig en onzeker. Hij kwam tot de conclusie dat hij met alleen nadenken nooit zichzelf ten diepste kon leren kennen.
Door te beginnen met mediteren en zich te verdiepen in het zenboeddhisme, lukte dit wél. Hij herkende er de liefdevolle aandacht die hij als kind op de boerderij ook had ervaren, en leerde thuis te komen in het 'hier en nu'. Vorig jaar werd hij gewijd tot zenmonnik, waarbij hij tevens de boddisatva-gelofte heeft afgelegd. In deze gelofte staat het bevrijden van alle levende wezens centraal: een streven dat hem dagelijks ontroert en richting geeft.
De inspiratietekst van Misha Beliën
Het is alsof er een man in een boom hangt die zich met zijn mond aan een tak vastbijt. Verder heeft hij geen ondersteuning. Een voorbijganger vraagt hem: ‘Wat is de betekenis van zen? Van het boeddhisme, van het leven?’ Als hij geen antwoord geeft is hij onbeleefd, als hij wel antwoord geeft verliest hij zijn leven. Jij hangt in die boom. Wat doe je?
- Kyogen
