Cabaretier Patrick Nederkoorn maakte als raadslid voor D66 keuzes waar hij nu met verbazing en schaamte op terug kijkt. Nu, vele jaren later, durft hij in De Verwondering te reflecteren: ‘Ik ontdekte dat er ook ruimte was voor vragen.’
Patrick Nederkoorn is een man met vele talenten en interesses waaronder politiek, cabaret en theologie. Terwijl hij studeerde aan de Koningstheateracademie werd hij actief als raadslid voor D66 in de gemeente Amersfoort.
Tijdens deze raadsperiode maakte hij keuzes waar hij nu met verbazing en schaamte op terugkijkt. Hij bleek als politicus talent te hebben voor het doordrukken van plannen, zonder werkelijk de tijd te nemen om op deze plannen te reflecteren.
Nu, vele jaren na zijn politieke carrière durft Nederkoorn eindelijk wél te reflecteren. Dit doet hij in zijn derde soloprogramma Ik betreur de ophef. Hij hoopt met deze voorstelling mensen niet alleen aan het lachen te maken, maar ook iets te geven om op te kauwen.
De poëzie van Rilke inspireerde Patrick Nederkoorn tijdens de overgang van de harde politieke wereld naar de meer mystieke wereld van het theater: ‘ik ontdekte opeens dat ik ook twijfels mocht uitspreken en niet alleen met antwoorden hoefde te komen, dat er ook ruimte was voor vragen…’
De inspiratietekst van Patrick Nederkoorn
Ik ben zo bang voor het woord van de mensen
Zij spreken alles zo duidelijk uit:
En dit heet hond en dat heet huis,
en hier is begin en het einde is daar.
Mij beangstigt ook hun denken, hun spel met de spot,
zij weten alles, wat wordt en was;
geen berg is nog een wonder voor hen:
hun tuin en goed grenst direct aan God.
Ik wil altijd waarschuwen en afweren: Blijf weg.
De dingen zingen hoor ik zo graag.
Raken jullie ze aan: zij zijn star en stom
- Angsthaas, Rainer Maria Rilke
