Ardin Mourik: ‘Als Jezus nu geboren zou worden, wordt de kinderbescherming erop afgestuurd’

Toen Maria groot nieuws kreeg, schreeuwde ze het niet van de daken, maar bewaarde ze het in haar hart. Ardin Mourik kreeg geen bezoek van een engel, maar hij had wél ineens een kind op de achterbank. ‘We dachten: hoe moet dit? Wat hebben we gedaan?’ 

Ardin Mourik werd pas op latere leeftijd predikant. Door zijn werk komt hij regelmatig in aanraking met de dood- iets waar hij lange tijd juist bang voor was. Nadat hij op jonge leeftijd zijn broer verloor bij een tragisch ongeluk, werd de dood een confronterende aanwezigheid in zijn leven. Tegenwoordig ziet hij het als een voorrecht om mensen te mogen begeleiden in de laatste dagen van hun leven: ‘Ik begin te zien hoeveel leven er rondom die dood knispert.’ Ardin raadt kijkers dan ook aan om met stervenden om te gaan: ‘Ga vrijwilligerswerk doen in een hospice, er is daar heel veel te ontdekken.’

Samen met zijn ex-partner adopteerde Ardin twee kinderen uit Amerika. Iets wat zowel heel mooi als heel verdrietig is. ‘Vooral mijn zoon heeft veel vragen over zijn moeder.’ Ardin ziet de gesprekken over hun adoptie als een aangrijpingspunt om met zijn kinderen over het leven te praten. Ardin voelt zich namelijk zelf ook uit het nest geduwd door zijn ouders, omdat ze zijn homoseksualiteit nooit helemaal aanvaard hebben. 

Niet alleen de adoptie van zijn kinderen, maar ook zijn coming-out geven het verhaal van kerst een diepere laag. ‘Het zijn heftige omstandigheden waaronder die baby geboren wordt- tegenwoordig zou de kinderbescherming erop afgestuurd worden.’ Kerst gaat voor Ardin niet alleen over zingende engelen en de hemel die openscheurt, maar vooral over kwetsbaarheid. Daarom is het verhaal zo herkenbaar.  

Daarnaast voelt Ardin zich getroost door de figuur van Maria, die, toen ze het nieuws van Jezus’ aanstaande geboorte kreeg, dit bewaarde in haar hart. Voor Ardin Mourik is dit beeld de essentie van kerst: een stille, innerlijke ruimte waarin je grootse gebeurtenissen kunt laten bezinken voordat je ze deelt met de wereld. ‘Het is een plek waar je alle vragen en levenskwesties mag laten ronddolen.’Ardin gunt iedereen een Mariahart, juist in deze tijd waarin alles luid en zichtbaar moet zijn. Het beeld herinnert ons eraan dat echte verandering vaak begint in stilte – én met ja zeggen. ‘Het begon allemaal toen Maria ‘ja’ zei. Ook wij worden steeds weer uitgenodigd om ‘ja’ te zeggen.’

De verwondering met Ardin Mourik, 21 december om 8:30 op NPO2 bij KRO-NCRV