Kok, culinair schrijver en presentator Nadia Zerouali vond haar levensopdracht in koken en eten. Toen haar man Hakim vlak na de geboorte van hun zoon overleed, werd haar veerkracht op de proef gesteld. ‘We denken dat we elke dag zielsgelukkig moeten zijn, maar dat is echt onmogelijk. No way.’

Als klein meisje was Nadia Zerouali al dol op eten. Als ze bij vriendinnetjes speelde stal ze soms koekjes uit de trommel. Nadia groeide op in Winterswijk. Haar vader was uit Marokko naar Nederland gekomen om er te werken. Nadia leerde het koken van haar moeder: zij bakte versgebakken Marokkaans brood waar alle kinderen van de buurt op af kwamen. Nadia zou haar liefde voor koken nooit meer kwijtraken, ze maakte er haar werk van. ‘Koken en samen eten is wat ons onderscheidt van de dieren, het is de essentie van ons menszijn.’ 

Nadia ontmoette al op jonge leeftijd haar grote liefde, Hakim. Hun relatie kwam tot een tragisch einde toen Hakim verongelukte, een paar maanden na de geboorte van hun zoon Tariq. Nadia was zielsgelukkig met de geboorte van haar zoon, maar tegelijkertijd rouwde ze om haar man. Het geluk en de rouw konden naast elkaar bestaan. ‘Ik ben in die tijd ook blij en gelukkig geweest’, zegt Nadia. ‘Het vieren van het leven van Tariq stond altijd op zichzelf.’ 

Als moslim heeft Nadia een intieme band met Allah. Lange tijd praktiseerde ze haar religie weinig, maar ze is weer helemaal terug. Een van de mooie kanten van de islam is voor Nadia dat er geen tussenpersoon is tussen God en de gelovige: geen zoon van God of Heilige Geest. ‘Het is tussen mij en Allah. Ik kan hem altijd om vergeving vragen. Het is voor mij een fijne, open religie.’ 

De verwondering met Nadia Zerouali, zondag 4 februari om 8:30 bij KRO-NCRV op NPO2