“Het lachen om niet te huilen heeft ze van haar moeder.”

Sinterklaas is weer in het land. En dat betekent dat Dieuwertje Blok dagelijks het laatste nieuws rond de goedheiligman presenteert. Al jaren kijken mensen massaal naar haar vertrouwde verschijning in het Sinterklaasjournaal. En niet alleen kinderen. Ook vaders en opa’s zitten voor de buis. Hoe komt het dat Dieuwertje bij vele generaties zo’n geliefde tv-persoonlijkheid is? En is ze echt het zondagskind dat ze lijkt?

Onlangs verscheen haar boek ‘Dragelijke Lichtheid’, waarin ze het tienerdagboek van haar Joodse moeder tijdens de oorlog openbaart. Wat betekent de Joodse identiteit voor Dieuwertje? En hoe heeft die haar gevormd?

In Kruispunt schetsen familie, vrienden en collega’s het profiel van een optimist die eeuwig jong lijkt te blijven.

Hollandser kan het niet. Het plekje in Nederhorst den Berg waar Dieuwertje Blok 65 jaar geleden het levenslicht ziet. Het huis ligt aan een doodlopend landweggetje, naast een molen en heeft uitzicht op een plas. Zusje Tessel in Kruispunt, aan de rand van het water: “We waren heel veel buiten. Hier renden, speelden en zwommen wij. Onze jeugd was vrij en onbezorgd.”

Mediastad Hilversum ligt om de hoek. Als 20-jarig meisje begint Dieuwertje daar bij de KRO als omroepster en is meteen razend populair. Tessel: “Ze was hartstikke jong. Voor die tijd een hele hippe omroepster met al die krullen. Dat sloeg in als een bom. De postzakken met fanmail stroomden binnen.” Collega en vriend Jeroen Kramer ziet in die tijd Dieuwertje voor het eerst op televisie. “Het was een onbereikbaar wezen uit een ander universum. Ze bestond wel, maar je kon er helaas niet bijkomen.”

Na ruim veertig jaar op televisie is Dieuwertje nog steeds razend populair. Dochter Sam begrijpt dat wel. “Ze komt heel natuurlijk over. Ze is benaderbaar. Warm. Ze verschilt op tv niet veel van hoe ze in het echt is. Ik vind het leuk om naar haar te kijken.” Kramer: “Ze doet alles met hart en ziel. En is ongekunsteld. Ze is moeder, tante en vriendin tegelijk.”

Na het overlijden van hun ouders werden Tessel en Dieuwertje eigenaren van het ouderlijk huis. Tessel laat Dieuwertjes tienerkamer zien. “Ze had alle muren roze geverfd. En er hingen posters van Rod Stewart en Jimi Hendrix. Het is dezelfde kamer waarin Dieuwertje een paar jaar geleden het dagboek tijdens de oorlog van onze Joodse moeder vond.” Dieuwertje openbaart het in haar boek ‘Dragelijke lichtheid’ dat onlangs verscheen. Tessel: “Veel familieleden hebben de oorlog niet overleefd. Moeder heeft ons er over verteld. Maar zonder dat als last op onze schouders neer te leggen. Het hoort bij je, maar op een dragelijke manier. Als ballast die te tillen is. Mama bleef ook altijd de vrolijke en lichte kant van dingen zien. Een zuivere optimist. Dat heeft Dieuwertje ook. Lachen om niet te huilen. Dat is het.”

Vriend Radi Suudi vindt dat die lichtheid niet verward moet worden met oppervlakkigheid. “Dat is misschien wel het grootste misverstand over haar. Ze heeft veel bagage en is heel maatschappelijk betrokken. En sterk. Haar man Peter is ernstig ziek. Hoe ze daarmee omgaat is bewonderenswaardig.”

Dochter Sam beaamt dat. “Ze is er voor Peter. Maar ondanks zijn ziekte werkt ze keihard door. Een boek, een familievoorstelling, Podium Klassiek. Dat vind ik knap.”

En het eeuwige optimisme? Is dat opnieuw een generatie doorgegeven? Sam: “Ik vrees van niet. Ik bewonder het. Dat vermogen heb ik zelf niet altijd. Maar mama gedijt er goed bij.”

Kruispunt profiel van Dieuwertje Blok, zondag 13 november 17.45 uur bij KRO-NCRV op NPO NPO 2