De programmamaker, acteur en komiek Arjan Ederveen is bekend geworden door iconische televisieprogramma's als Theo & Thea en Kreatief met Kurk. Hij haalt herinneringen op met de cast van de musical Oliver! en ziet hoe de kinderen van toen het nu doen in het volwassen leven. Wij spreken Arjan direct na de opnames van De reünie. 

Hi Arjan! Hoe kijk jij terug op De reünie? 

Arjan Ederveen: ‘Ik had me er heel erg op verheugd en ik was vooral nieuwsgierig hoe al die kinderen uit Oliver! terechtgekomen zijn. Het is natuurlijk een droom om mee te spelen in een echte musical, met een heel groot orkest, veel technische mensen en allerlei acteurs.  

Het was voor mij al een droom en een enorme ervaring. Iedere avond was het een feest om te doen.’ 

Als je terugkijkt op jezelf in die tijd, hoe zou je jezelf omschrijven? 

‘Hoe zou ik mezelf omschrijven? Ik zou mezelf omschrijven als... mezelf. Dat is de enige manier waarop ik functioneer; ik kan niet anders.  

Ik vond het heel leuk om tijdens de opnames van De reünie te horen dat mensen daar zo veel aan gehad hebben. Dat ze het zo fijn vonden dat ik juist buiten de lijntjes kleurde en ik het anders deed.’ 

Hoe was het om met kinderen samen te werken? 

‘Ik heb de kinderen altijd benaderd als individuen, met volledig karakter. Ik heb nooit zo bewust meegemaakt dat het kinderen zijn. Zo ben ik nou eenmaal.’  

Met jouw lengte van 1 meter 96 maakte je veel indruk op de kindercast. Ben je je bewust van je lengte?  

‘Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als iemand langer is dan ik, denk ik ook al gauw: wauw! Wat indrukwekkend. Maar daar sta je zelf niet bij stil.  

Ik zie mijn lengte ook niet als voordeel of nadeel. Ik merk wel dat ik steeds meer gecast word als een erudiete, wijze man. Zeker nu ik ouder ben. Maar op toneel kan ik gewoon een meisje van drie spelen hoor! Daarom is toneel zo leuk.’ 

In een musical spelen is hard werken. Je staat meerdere keren per week op de planken als andere mensen vrij zijn. Hoe heb je die werkdruk bij Oliver! ervaren? 

‘Op dat moment had ik er geen last van. Hoe meer ik moest werken, hoe leuker ik het vond.  

Maar ik denk dat je het niet lang volhoudt als je in musical-land werkt. Soms speelde ik zeven of zelfs wel acht keer per week. Dus het zijn hele lange dagen, arbeidsintensief en zwaar. 

Ik zou nu sowieso geen musical meer doen, omdat andere dingen in het leven belangrijker zijn dan tralala zeggen op een podium.’ 

Wat deed je om na een werkdag te ontspannen? 

‘Dat deed ik niet. Meestal was ik ook nog bezig met andere klussen, of schreef ik. Ik had altijd de filosofie: ‘s avonds kun je beter ook werken, want anders zit je toch maar televisie te kijken en je tijd te verdoen. Dus ik had altijd twee banen tegelijkertijd. 

Dat komt ook omdat ik na een voorstelling er meer energie aan overhield dan dat ik erin stopte. Je krijgt er heel veel voor terug.’ 

Heb je weleens een blunder beleefd op het podium? 

‘Er was een liedje: pikken wat je pakken kan, pakken wat je pikken kan. Het lijkt een simpel kinderliedje, maar het was erg ingewikkeld om dat in te studeren. Het lijkt allemaal op elkaar, maar het is toch nét anders. 

Dus dan raakte ik in de war. Maar als het een beetje misging, maakte het niet uit, want niemand had dat in de gaten. Je moet het met allure doen, en je er niet voor schamen als het fout gaat.’ 

Als je nu terugkijkt op de Arjan van toen, welke wijze raad zou je hem willen meegeven? 

'Je hebt te hard gewerkt en je had meer tijd voor jezelf moeten nemen. Maar ja, ik was bezéten van mijn werk. Ik wilde heel graag.  

Dat kwam natuurlijk omdat ik dingen aan het verstoppen was, maar die komen later heus wel naar boven. Dan moet je dat toch nog verwerken, weet je wel. Het is makkelijk om je te verschuilen achter je werk.’ 

De reünie is iedere woensdag om 21.30 uur te zien bij KRO-NCRV op NPO 1 en te streamen via NPO Start.