In Nederland is het voor ‘roze supporters’ nog lang niet altijd veilig om op de tribune te zitten. Voor Jacqui is dit een reden om wedstrijden van Feyenoord niet meer in het stadion te kijken. En dat is jammer. Want ze vindt het juist zo bijzonder om met een enorme hoeveelheid mensen de wedstrijd samen te beleven. 'In een vol stadion. Heerlijk!'
'Ik mag er ook zijn!'
Jacqui bladert door een fotoalbum en ziet een foto van haar opa. 'Hij heeft mij de liefde voor Feyenoord bijgebracht.' Van haarzelf zijn er heel weinig foto’s. 'Ik denk omdat ik trans ben. Ik wilde niet op de foto, ik had een hekel aan hoe ik eruitzag.' Jacqui had het lichaam van een man en daar was ze zelf helemaal niet blij mee. Hierdoor was ze constant bezig zichzelf te verstoppen.
Op een gegeven moment kwam er een omslagpunt. 'Tijdens een therapie, een jaar of 4 geleden, voelde ik opeens: ik mag er ook zijn. Toen besefte ik: ik ben gewoon een vrouw. Daarom heb ik het zo lastig gehad altijd.'
Toch is ze voorzichtig. De hele familie gaat naar het stadion, maar zij op dit moment niet. Ze denkt na over waar ze wel en niet naartoe gaat. 'Het is vreemd dat je door zoiets beperkt wordt in wat je wel en niet kunt doen. Dat zou niet zo moeten zijn.'
In deze video vertelt Jacqui meer over haar ervaringen met homofobie in de voetballerij.
De roze supporters
De serie volgt in vier afleveringen een aantal voetbalsupporters in hun pogingen om homofobie uit de voetbalstadions te bannen.
