Predikant Sybrand van Dijk is behept met een luidruchtig geweten dat overal wat van vindt, vertelt hij. Dat blijkt bijvoorbeeld op sociale media, waar hij vrijmoedig laat weten hoe hij over actuele thema’s in kerk en maatschappij denkt. ‘Dat is een soort noodzaak. Het wil uit mij gezegd worden.’ 

Worden wie je bent

Het lef om te worden wie je bent, dat is de zoektocht die het leven van Sybrand van Dijk heeft getekend. Wat betreft het omarmen van zijn homoseksualiteit, maar ook de worsteling om de erkenning van zijn ouders, als nakomertje. 

Hij vertelt hoe hij de onuitgesproken verwachtingen van anderen voelde, maar steeds werd teruggeworpen op wie hij diep vanbinnen is.

Het wonder van het bestaan

‘Dit is wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Niet omdat dat in mijn hoofd zit, maar omdat dat ergens nog veel dieper in mijn wezen zit. Omarm dat,’ is zijn opdracht aan de kijker en aan zichzelf. 

Als predikant verkondigt hij het wonder van het bestaan: ‘Je bent er, en dat is goed.’ Dat is de genade van God, waar we beschutting mogen vinden als dat elders niet lukt. 

Dat neemt niet weg dat het een uitdaging blijft: ‘Een raampje dat klappert, dat nooit helemaal dichtgaat.’ Het is een wond, die misschien ooit zal kunnen helen, maar zelfs dan altijd een kwetsbare plek blijft. 

En tegelijk kan dat juist een kracht zijn: ‘Ik hoop dat die kwetsbare plek in mij verbinding kan maken met de kwetsbare plek van anderen. Het is zoals Henri Nouwen zegt: een kwetsbare plek kan een bron van medemenselijkheid zijn.’ 

'Verwonder je'

Sybrands levenshouding wordt prachtig gevangen in een gedicht van de Poolse dichteres Wisława Szymborska, wiens werk hij leerde kennen toen hij in Polen studeerde. Weg van zijn ouders, achter het IJzeren Gordijn. 

De woorden van de geliefde dichteres ademen in zijn optiek: ‘Het had allemaal zo anders kunnen zijn, maar het is zoals het is. Wees er blij mee, verwonder je. Het wonder komt je tegemoet.’

Bekijk deze aflevering op NPO Start

Of beluister deze aflevering als podcast