De juiste balans

‘Iedereen heeft wel eens een slechte dag’, zegt Iven. ‘Wij als ouders, maar ook de kinderen. Zelf ben ik dan prikkelbaarder en heb ik minder energie en geduld. Dan moet alles gewoon even wat sneller en met minder gedoe.’ 

Het gezin bestaat uit negen personen, dus er is altijd een grote kans ‘dat er iemand een issue heeft’, vertelt Iven. ‘Uiteindelijk komt het altijd goed, je leert er ook van. Het is belangrijk dat er een balans is: soms stap je met het verkeerde been uit bed en soms ben je een superpapa of supermama.’

Als ouder een momentje voor jezelf

Om escalatie te voorkomen, heb je soms ook even een momentje voor jezelf nodig. Cynthia legt uit hoe dit er bij hen uitziet: ‘Natuurlijk is het niet altijd mogelijk om de deur uit te gaan, maar soms helpt even de bezemkast in ook al.’

Cynthia: ‘Het zijn de kleine dingen, even wat afstand.’ Dit geldt ook voor de kinderen. ‘Soms zien we dat er iets tussen hen speelt waar ze zelf niet uitkomen. Dan halen we ze als ouders even uit elkaar, anders blijven ze in een negatieve spiraal zitten. Je moet het niet te vroeg doen, want soms moeten ze het ook zelf uitzoeken, maar je wordt er ook moe van als er telkens ruzie is.’

Iven vult aan: ‘Ik wil geen moraalridder zijn, maar kinderen doen ook vooral hun ouders na.’ Cynthia sluit zich hierbij aan: ‘Ja, als jij je niet zo goed voelt en dat aangeeft, leer je je kinderen dat ook te doen. Zo wordt er een hele hoop gedoe voorkomen.’

Van strijd naar spijt

Een slechte dag hoeft ook niet altijd slecht te eindigen, vertelt Iven. ‘Als voorbeeld neem ik onze zoon Seven. Hij en ik lijken heel erg op elkaar, wat ook betekent dat we lekker kunnen botsen. Vaak vertelt hij dan aan Cynthia dat er iets bij hem speelt. Daarna komt hij altijd naar mij toe om te zeggen dat het hem spijt en hij niet zo had moeten reageren.’ Cynthia voegt tot slot toe: ‘Hij komt er altijd op terug, en samen komen we er uiteindelijk altijd uit, ook al begon het als een soort strijd.’