Ruimte en kennis over de wereld 

Cynthia kijkt positief terug op haar puberteit. ‘Ik had fijne ouders die mij veel ruimte en kennis over de wereld gaven’, vertelt ze. ‘Ze legden me van alles uit, bijvoorbeeld over alcohol, daardoor maakte ik verstandige beslissingen. Ik deed het goed op school en maakte de juiste keuzes in vrienden en vriendjes, want ik hoefde niet in zeven sloten tegelijk te lopen. Als ik nu terugkijk, ben ik mijn ouders daar heel dankbaar voor.’ 

Positieve insteek in het leven 

Het verhaal van Iven is minder leuk. Voor puberen was bij hem in huis eigenlijk weinig ruimte. ‘Ik heb geen slechte jeugd gehad, maar het was ook geen zorgeloze periode’, legt hij uit. ‘Mijn moeder kampte met depressies, waardoor ik op jonge leeftijd al zorg moest dragen.’ Toch weet hij deze negatieve ervaring om te zetten in iets positiefs. ‘Het heeft me gemaakt tot de vechter die ik nu ben. Ik heb hierdoor een extra positieve insteek in het leven gekregen, omdat ik weet dat we het goed hebben en dat dat ook anders had kunnen zijn.’ 

‘Dat is ook iets wat ik de kinderen mee probeer te geven, zeker als ze ontevreden zijn. We hebben een dak boven ons hoofd en zijn allemaal gezond, dat is al heel wat. Natuurlijk mag je wel je klaagmomenten hebben, maar je moet het niet overdrijven. Ik wil samen zoveel mogelijk uit het leven proberen te halen,’ vertelt Iven. 

Jezelf blijven 

Op dit moment hebben de ouders Cudogham zelf twee pubers in huis. Zoon Kik en dochter Loïs zijn 16, dus volop in de puberteit. Cynthia vindt dat ontzettend leuk, vertelt ze enthousiast. ‘Ik vind pubergedrag eigenlijk best grappig. Tegelijkertijd kan ik ook heel goed verbaal zijn als er iets gebeurt waar ik het niet mee eens ben. Maar ze zijn niet heel rebels, ik denk dat dat komt door de vrijheid die we ze geven.’ 

Cynthia: ‘We zijn allemaal best wel open, en de kinderen weten dat ze bij ons terechtkunnen met vragen.’ Wat Cynthia vooral belangrijk vindt is dat de kinderen zichzelf blijven en dat ze weten dat het niet nodig is om jezelf anders voor te doen om ergens bij te horen. Iven sluit zich hierbij aan: ‘Wij zijn beide sterke individuen, dat is iets wat we onze kinderen ook willen leren. Ze hoeven niet te bezwijken onder groepsdruk.’ 

Het eerste kind uit huis 

Een belangrijk moment in de Cudogham-familie is het aanstaande vertrek van oudste zoon, Jazz. Hij is het eerste kind uit het gezin dat het ouderlijk huis verlaat. Vader Iven is vooral heel blij voor hem: ‘Ach, wat heerlijk voor die jongen. Ik gun het hem zo. Ik vind het heel normaal dat je op een bepaalde leeftijd die stap wil zetten, afgezien van of dat kan of niet. Het lijkt me gezond dat je op een gegeven moment gewoon je eigen leven wil leiden. Eerst was ik erop tegen, omdat ik vond dat ‘ie eerst hier in huis moest laten zien dat hij er klaar voor was, maar nu denk ik daar anders over. Hij leert vanzelf op eigen benen te staan.’ 

Moeder Cynthia heeft er wel wat meer moeite mee om haar zoon te zien vertrekken: ‘Ik heb nu al empty nest syndrome. Gelukkig heb ik er nog zes, maar het zal nooit meer zo zijn als het was. Dat is wel een dingetje. Maar het is ook gezond, en onze band wordt er denk ik alleen maar beter van. Als hij dan een keer bij ons komt eten, gaat het namelijk niet over een rommelige kamer, dan is alles gewoon leuk.’ 

Tip voor ouders met pubers 

Tot slot deelt Cynthia nog een gouden tip voor andere ouders met puberkinderen. ‘Blijf open en oordeel niet constant. Probeer ook de humor van hun gedrag in te zien en realiseer je dat het er gewoon bij hoort. Natuurlijk kun je je wensen uitspreken, maar luisteren naar je kinderen is ook heel belangrijk.’