Nadia Kroon is 34 jaar en woont met twee medezusters in een nieuw Dominicanessenklooster in Nijmegen, gevestigd in een mooie pastorie. Het naambordje prijkt binnenkort naast de voordeur: ‘Klooster Diana’, naar de dertiende-eeuwse Dominicanes Diana D’Andalo.
‘Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin dat vaak naar de kerk ging. Daar kreeg ik catechese en Bijbelstudie waardoor mijn interesse in het geloof werd aangewakkerd. Ik ging theologie studeren en ben als missionair werker aan de slag gegaan: Gods liefde uitdragen in de wereld. Maar ik bleef zoekende naar mijn plek in het werkveld. In het laatste jaar van mijn theologiestudie kwam ik in een contemplatief klooster en ontdekte wat de stilte, de getijdengebeden en de gastvrijheid van een religieuze gemeenschap met mensen deed. Hoe het ruimte bood voor levensvragen en het herontdekken van de relatie met God. Dat vond ik prachtig en sindsdien ben ik zelf op zoek gegaan. Over die zoektocht heb ik het boek 'Non in de bus' geschreven.
‘Zowel stilte als ontmoeting geeft mij vreugde.’
Uiteindelijk ontdekte ik dat zowel de stilte als de ontmoeting met andere mensen mij vreugde geeft. Ik zocht dus een orde die beide combineert en dat was de Dominicaanse orde. Daarnaast houd ik veel van studeren. Ik kan niet alleen maar met mijn handen werken, maar heb intellectuele uitdaging nodig. Dit is precies een van de specialiteiten van de Dominicanessen. We doen allemaal aan (academische) studie en geven lezingen en workshops. Ook dat onderwijsaspect vind ik geweldig. De gesprekken inspireren mij en ik neem wat ik hoor mee terug in mijn gebed.’
‘In onze gemeenschap bepalen we grotendeels zelf onze agenda. We beginnen de dag samen, om 8:00 uur met de ochtendviering (lauden). Daarna ontbijten we op eigen gelegenheid, ik meestal op mijn kamer. Dan is er tijd om te werken. Soms ga ik erop uit om ergens een lezing of een workshop te geven of een vergadering of conferentie bij te wonen. Ik werk in de universiteitsbibliotheek aan mijn promotieonderzoek, of ik ga voor in een kerkelijke viering. Soms blijf ik thuis en doe ik het huishouden of wat andere klusjes op mijn laptop vanuit het gemak van mijn luie stoel, zoals het schrijven van artikelen en columns. Verder bezoek ik af en toe familie en vrienden, doe ik mee aan kerkelijke gespreksgroepen, bezoek ik de oudere zusters in het verzorgingstehuis of ga ik om de hoek naar de sportschool. Om half zes eten we als gemeenschap samen. Daarna bidden we rond 18:00 uur de avondviering (vesper) in de kapel. en om 20:45 de dagsluiting (completen). Als laatste drinken we samen nog even een kopje thee of in het weekend een glaasje wijn.
Op zaterdag zijn we vrij. Dat betekent dus meestal lekker uitslapen en daarna doen waar je zin in hebt. Ik ben een huismus, dus ik blijf vaak thuis met een boek of ik ga filmpjes kijken op Netflix/Youtube. Soms maak ik een wandeling en strijk ik even neer op een terrasje. Ik heb een heel sociaal leven, dus ik vind het fijn om op mijn vrije dag een beetje de kluizenares te spelen. Op zondag starten we ook wat later. We bidden de lauden om 08:45 en ontbijten samen. Vervolgens gaat eenieder naar een kerk waar zij zich thuis voelt en 's middags is vrij in te vullen met werk, visites of hobby's. 's Avonds start weer het gewone ritme van gebed en maaltijden.
‘Waardeer hoe je gemaakt bent.’
‘Er zijn heel veel verschillende kloostercongregaties en -orden. Dat laat zien dat er veel verschillende mensen nodig zijn in Gods koninkrijk en onze samenleving. Waardeer dus hoe je gemaakt bent en waardeer jouw gaven. Staar je niet blind op wat je niet kan. Ik hoop dat je de plek vindt waar je je thuis voelt en dat je de wereld mag verrijken met wie je bent. Er is een reden dat God je gemaakt heeft zoals je bent, op de plek waar je bent, op dit moment in de tijd.
'Blijf zoeken'
En als je meer balans zoekt tussen stilte en werk, staar je niet blind op één methode van gebed of één vorm van spiritualiteit. Als je je erin verdiept ontdek je honderden verschillende manieren om rust en stilte te verweven in je leven. Zowel in je vrije uren, tijdens je hobby's, als in je werk. Ook kloosterordes hebben allerlei eigen methodes ontwikkeld. Het is een leuke zoektocht om je daar eens in te verdiepen en te kijken wat voor jouw leven past.
Verder is het heel lastig leven in je eentje. Zeker om gebalanceerd te leven of je met goede moed en energie in te blijven zetten voor de wereld. Een gemeenschap waar je je echt thuis voelt en die bij je past, is heel belangrijk. Dat kan een lange zoektocht zijn, maar dat geeft niet. Ook de zoektocht zelf is verrijkend. Maar ik zou je willen aanmoedigen: blijf zoeken! Als je iets gevonden hebt dat bij je past zul je merken dat je toewijding aan die gemeenschap jou doet groeien en bloeien, en anderen met jou.
Luister naar de Kloostercast via KRO-NCRV, Spotify en jouw favoriete podcastapp
Facebook: Dominicanessen van de Heilige Familie.
