In Nederland hebben 300.000 mensen dementie. Wat heeft de ziekte voor impact op de relatie? Hoe verandert de liefdesband? Kun je nog kwaad worden op een partner met dementie? En waar ligt de grens om nog samen in één huis te blijven wonen?
Zorg tot het einde
Nadat er Alzheimer bij Ans Toonen was vastgesteld, besloot haar man Joseph dat hij voor haar klaar zou blijven staan tot aan de dood. En die komt steeds dichterbij. Ans is niet meer wie ze was, er is geen gelijkwaardigheid in de relatie meer en ook kan ze niet meer thuis wonen. Joseph heeft maar één doel: Ans verzorgen tot het bittere einde. ‘Ik was wethouder geweest, raadslid, voetbaltrainer’, zegt hij. ‘Ik kreeg altijd álle ruimte van Ans en toen dacht ik: nu ben ik aan de beurt. Joseph, laat maar zien dat je dat ook kan.’
‘Ik kreeg altijd álle ruimte van Ans en toen dacht ik: nu ben ik aan de beurt.'
Onmogelijke Taak
Ook Jos de Groot heeft Alzheimer, in 2014 kreeg hij de diagnose. Op vakantie gaan met de caravan gaf lucht en ruimte. Maar nu, na tien jaar, kan het niet meer. Omdat Jos steeds meer vergeet en het mantelzorgen voor Marijke niet meer vol te houden is, is het tijd voor een volgende stap. Marijke: ‘Het wordt tijd dat er iemand anders voor hem gaat zorgen, anders ga ik er zelf aan onderdoor.’
‘Het wordt tijd dat er iemand anders voor hem gaat zorgen, anders ga ik er zelf aan onderdoor.’
'We hebben het 56 jaar mooi gehad. Dat laat je niet zo maar los.’
'Beter thuis met dementie'
Anton en Coby Voskuilen zijn daar nog niet aan toe. Samen doen ze mee aan de logeerweek ‘Beter thuis met dementie’, voor mensen met dementie en hun partner. In verschillende workshops leren de mantelzorgers, waaronder Coby, hoe zij kunnen zorgen voor hun partner met dementie. Ook de partners met dementie krijgen workshops, zoals over omgaan met hun vergeetachtigheid. ‘Hij kan er niets aan doen’, zegt Coby. ‘Ik ga niet denken: dit houd ik niet vol. We hebben het 56 jaar mooi gehad. Dat laat je niet zo maar los.’