Hoe vind je, op duizenden kilometers van de plaats waar je je veilig waande, weer een nieuw thuis? En hoe vieren vluchtelingen Pasen, in een tijd die getekend is door oorlog en verlies? In de speciale Paasuitzending van Nederland geeft Thuis, portretten van mensen die met ongekende gastvrijheid hun deuren opstellen voor vluchtelingen uit Oekraïne.
In een voormalig katholiek retraitecentrum in Zenderen, zal de 53-jarige Tamara een Oekraïense traditie in ere houden. In de tuin ontdekte ze de begraafplaats van zusters en broeders die het retraitecentrum ooit hebben bestierd.
‘In Oekraïne maken we voor Pasen graven schoon, dat ga ik nu hier doen.’ Het toeval wil dat het begraafplaatsje in Zenderen 11 grafstenen telt, precies het aantal dat Tamara thuis in Charkov onderhoudt. ‘Voor mij is het symbolisch. Omdat ik thuis mijn familieleden niet kan verzorgen deze Pasen, mag ik hier extra goed zorgen voor de 11 religieuzen die hier liggen.’
Miljoenen Oekraïners zijn de afgelopen weken op de vlucht geslagen voor het oorlogsgeweld. Vrouwen, kinderen en ouderen op weg naar een veilige plek, met soms slechts een rolkoffertje bij zich. ‘Maar je leven kun je niet in een koffer stoppen’, zegt een van de vluchtelingen in Nederland geeft Thuis. Met het opnemen van vluchtelingen komt ook hun verdriet en wanhoop de Nederlandse huiskamers binnen.