In het Noord-Hollandse Barsingerhorn hebben Peter en José hun lege mantelzorgwoning én kantoor opengesteld voor Oekraïense vluchtelingen.
'We hebben nu elf mensen te gast: zes volwassenen en vijf kinderen', vertelt Peter. 'In de tuin hebben we een mantelzorgwoning waar mijn moeder tot voor kort woonde. Die staat nu leeg omdat ze naar een verpleeghuis verhuisd is. Ook ons kantoor hebben we volgezet met bedden.'
Het hele dorp helpt mee om de Oekraïense gasten zich thuis te laten voelen. Zo worden de kinderen met open armen ontvangen op school en mogen de vrouwen gratis boodschappen doen bij de boerderijwinkel in het dorp. En daar vallen de typisch Nederlandse producten, zoals appelmoes en kaas, goed in de smaak.
De Oekraïense gasten hebben nu een fijne plek, maar hebben veel verdriet van de oorlog. 'Mijn hele leven heb ik achtergelaten. Dat kun je niet in een koffer stoppen. Ik mis mijn oude leven', vertelt liudmyla.
Ook gastheer Peter heeft er soms moeilijk mee: 'Gisteravond zat ik te huilen aan de keukentafel. Dan komt het heel hard binnen dat je al die andere mensen niet kunt helpen. Wij zitten vol, maar er zijn nog zo veel andere mensen op de vlucht. Het is echt vreselijk wat er gebeurd.'