Bij het woord model denk je al snel aan lang, slank en 'perfect'. Tijdschriften, televisie en sociale media bevestigen dit beeld. Toch lijkt er hier en daar iets te veranderen in de modewereld: de catwalk wordt steeds vaker veroverd door modellen die niet aan het standaardplaatje voldoen.
Clifford, Enya en Jason staan ingeschreven bij een modellenbureau dat zich richt op diversiteit en vertellen over hun ervaringen, onzekerheden en toekomstdromen.
Clifford (34)
Clifford is een rolstoelmodel en acteur. Hij is geboren met een open rug en zit sinds zijn vierde in een rolstoel.
Wanneer dacht je: ik word model?
"Ik werd uitgenodigd voor een doorloop van de Diversity Fashionweek", vertelt hij aan de telefoon. "Ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en zei dat ik volgende keer niet als toeschouwer wilde komen, maar als model. Bij de volgende training hoorde ik dat ik op de lijst van modellen stond die mee mochten lopen in de show. Het was echt een speciaal moment."
"Deze fashionweek was mijn eerste professionele klus als model. Ik vond het heel spannend. In de modellenwereld heb je nog altijd een standaardprofiel en daar val ik buiten, dus dit moment was een droom die uitkwam. Ik wilde altijd al model worden en nu kon ik dat eindelijk ervaren. Het was precies zoals ik had gehoopt. Tijdens het lopen op de catwalk, zag ik ineens mijn familie zitten. Ze waren als verrassing uitgenodigd. Mijn zusje was zo enthousiast dat ze mijn naam bleef schreeuwen..."
Hoe kies je modellenwerk uit?
"Toen ik net begon, nam ik elke klus aan. Nu kijk ik waar het bedrijf voor staat en waar ze mij precies voor vragen. Ik wil volledig achter mijn werk staan, zodat ik achteraf geen spijt krijg. Zo werd ik laatst gevraagd voor een commercial van een grote fastfoodketen. Toch heb ik besloten dat niet te doen, omdat ik geen fastfood meer eet. Het voelt hypocriet om in een reclame een klant te spelen, terwijl je eigenlijk geen klant meer bent."
Vind je de modellenwereld divers genoeg?
"Het kan altijd nog diverser. Veel bureaus willen meewerken aan diversiteit, maar het gebeurt op een te kleine schaal. Internationaal moet er meer gebeuren."
Enya (24)
Enya is geboren zonder linker arm en onderbeen. Ze is nu twee jaar model en deelt haar leven op Instagram. "Je merkt dat merken meer diversiteit willen", vertelt ze. "Soms lijkt het alsof het niet gek genoeg kan. Iemand die een hand en een voet mist, is dan niet bijzonder genoeg meer."
Wanneer dacht je: ik word model?
"Ik ben benaderd door de Rijksoverheid om mee te doen aan een reclame. Op de opnamedag ontmoette ik meisjes die bij Diversity Model Agency zaten. Ze raadden me aan om ook model te worden. Ik heb toen een DM gestuurd naar het Instagramaccount van het bureau en binnen een minuut kreeg ik antwoord. Sindsdien sta ik ingeschreven."
Je hebt aardig wat volgers online, hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
"Het ging eigenlijk per ongeluk. Ik had een TikTok account aangemaakt en postte af en toe wat video's. Op een gegeven moment deed ik mee aan een 'challenge'. Ik had de video gepubliceerd en verder niet meer gekeken. Twee dagen later was ik bij een vriendin thuis en ineens zag ik dat ik 100.000 hartjes en 600 reacties had. Ik was viraal gegaan!"
"Ik merk dat mensen geïnteresseerd zijn in mijn protheses. Ik probeer zoveel mogelijk informatie te delen. Ik krijg ook vaak DM's waarin mensen met soortgelijke situaties mij vragen stellen. Ik vind het fijn dat ik mensen kan helpen."
Wat zijn de nadelen van social media?
"Ik krijg geen haat, maar wel reacties van mensen die het niet begrijpen. Ze hebben altijd medelijden met mij en ik kan daar niet goed tegen. Verder is er een grote groep mensen die een fetisj hebben voor protheses of mensen met een beperking. Ik twijfel hierdoor of ik bepaalde dingen plaats, want ik wil niet dat mensen op zo'n manier naar mij kijken. Ik heb altijd een sleeve over mijn prothesebeen op foto's, omdat ik geen reacties wil uitlokken."
Is de modellenwereld divers genoeg?
"Ik denk dat er nog grote stappen gemaakt kunnen worden. Bedrijven zijn op zoek naar het extreme, terwijl standaard juist met divers gemixt moet worden. Op deze manier blijft het bijzonder."
Jason (22)
Jason's vitiligo begon toen hij zeven jaar was. Hij is nu anderhalf jaar model.
Wanneer dacht je: ik word model?
"Ik stond achter mijn kraam op de markt in Amsterdam en was in gesprek met een vaste klant. Ineens zei hij: 'Zou je model willen worden bij een modellenbureau?' Hij wilde me al eerder uitnodigen voor een gesprek, maar was steeds zijn visitekaartjes vergeten te geven. Ik had al eerder model gestaan, dus ik dacht: Waarom niet?"
Het is belangrijk dat iedereen een kans krijgt om zichzelf te laten zien
Ben je onzeker geweest over je vitiligo?
"Ik ben nooit onzeker geweest over mijn vitiligo. Ik heb er nooit aan getwijfeld en ik heb het nooit willen laten weghalen. De vlekken kwamen toen ik een jaar of zeven was, dus ik ken mijzelf niet anders dan dit."
Is de modellenwereld divers genoeg?
"Ik vind het goed dat er meer diversiteit is dan eerst. Het is belangrijk dat iedereen een kans krijgt om zichzelf te laten zien."
De drie modellen zijn het met elkaar eens: er is wel wat diversiteit, maar nog lang niet genoeg. De ‘standaard’ moet worden gemixt met divers, in plaats van aparte shoots, zodat het bijzonder blijft.
