“Ik vond sla eerst niet lekker, maar nu wel”, vertelt het jochie met de gele pet. Hij staat naast zijn vriendin, die zegt: “Ik vind sla helemaal niet lekker.”

De twee kids zitten in de CBeebies video van BBC die laat zien hoe anders kinderen kijken naar verschillen dan dat volwassenen dat doen. “Zij stopt nooit met praten”, zegt een ander kind over zijn vriendin. “Ik ben niet goed in dansen”, zegt een ander. Waarop haar vriendin schaamteloos zegt dat zij daar wel goed in is.

Zie jij een verschil?

Het is ook heerlijk om te zien hoe twee jongetjes maar niet kunnen verzinnen wat het verschil tussen hen is. Want ze zijn even lang, hebben dezelfde kleren aan en allebei een bril op. Maar ondertussen hebben ze wel een andere huidskleur.

En dat is nu precies het toffe van de video. De kinderen die bij elkaar zijn gezet hebben een andere huidskleur, ander accent of een van de twee heeft een handicap. Maar dat benoemen ze niet als je hen vraagt waarin ze anders zijn.

Lekker belangrijk

“Kinderen zien wel dat ze een andere huidskleur hebben”, zegt Dr. Sally Palmer van Department van Psychology en Human Development van University College Londen.

“Ze vinden dat gewoon minder belangrijk. Het doet er veel meer toe of hun vriendje goed is in tikkertje spelen of welk eten hij lekker vindt.”

Wat kun jij hiermee?

Linda Blair, een klinische psycholoog gespecialiseerd in families, kinderen en adolescenten, vult aan: “Kinderen zijn niet geboren met het idee dat sociale categorieën goed of slecht zijn”. Dát leren ze van volwassenen.

Hoe kunnen we deze vicieuze cirkel doorbreken? Palmer: “Door een gesprek te beginnen en gelijkenissen te erkennen, dan kunnen we barrières doorbreken”. En dan gaat het dus over een gesprek beginnen met iemand uit de sociale groep waarvan jij niet echt een hoge pet van op hebt. Dan kunnen we onze aannames over de hele sociale groep bijstellen.