Ze zei het zelfs hardop: "Geef mij maar corona, dan kan ik bijdragen aan de groepsimmuniteit". Edith Bosch had niet verwacht dat ze - als fitte voormalig topsporter - toch ernstig ziek zou worden. Bij Margriet aan tafel vertelt ze haar verhaal.
Wat is er gebeurd?
Toen Edith een aantal weken geleden ziek werd, dacht ze niet gelijk aan het coronavirus: “Ik dacht nog dat corona gewoon een griep was, maar ik kreeg wel extreme steken op m’n borst en mijn rug”. Na een week werd de voormalig judoka opgenomen op de eerste harthulp omdat er werd gevreesd voor een hartinfarct of een longembolie. Nog steeds geen corona in het vizier.
Dat bleek dus net even iets anders te zitten, Edith bleek namelijk het coronavirus onder de leden te hebben. Doordat ze geen ernstige gezondheidsproblemen had, werd ze naar huis gestuurd: “Vanaf dat moment kwam ik erachter hoe grillig de ziekte is. De ene dag denk je dat je aan de beterende hand bent terwijl het een dag later een stuk slechter met je gaat”. Edith werd benauwd en ging naar de speciale coronapoli van het ziekenhuis. Nadat er een scan werd gemaakt, bleek dat er wel plekjes te zien waren maar doordat Edith niet benauwd genoeg was, werd ze wederom naar huis gestuurd. “Twee dagen later werd ik alsnog opgenomen omdat dagelijks dingen gewoon niet meer gingen”.
Dit bericht bekijken op Instagram
Een bericht gedeeld door TeamNL (@teamnlinsta) op 15 Feb 2019 om 8:02 (PST)
Een mentale strijd
Het was voor de voormalig topsportster een pittige strijd: “Allereerst kan een fitte jonge vrouw ook behoorlijk ziek worden door het coronavirus en daarnaast ben ik echt angstig geweest. Het is een confrontatie met je eigen sterfelijkheid: “Als je geblesseerd bent, ga je als topsporter trainen om weer beter te worden. Nu moet je afwachten tot je lichaam het virus heeft verslagen.”
Het was ook een confrontatie met mijn eigen sterfelijkheid
Ben je oké met jezelf?
Voor veel mensen die in verplichte thuis quarantaine moeten, is de eenzaamheid een probleem. Ze vertelt hierover: “Mensen zijn sociale dieren dus als je gewend bent om veel naar buiten te gaan en met mensen af te spreken kan deze periode van isolatie heel confronterend zijn, vooral als je niet oké met je zelf bent. Het is juist een tijd waarin je kunt onderzoeken hoe het is om alleen te zijn, kan ik dat eigenlijk?”
Ondanks dat ze zelfs haar eigen hond drie weken heeft moeten missen, heeft Edith weinig moeite gehad met de volledige thuisisolatie. Ze vertelt hierover: “Wat mij betreft is de basis van eenzaamheid dat je niet oké met jezelf bent en daardoor ook niet met de buitenwereld. Gek genoeg denken veel mensen dat het juist andersom is: dat de buitenwereld de connectie met jou niet kan maken.”
Een positieve les
Ze heeft dan ook een advies voor andere mensen die in isolatie zitten: “Ik heb geleerd om totaal gevoel van angst te ervaren en te dealen met mezelf en helemaal alleen met mezelf te zijn."
