Onder vrouwelijke genitale verminking verstaan we meerdere dingen. Zo worden in sommige gevallen de clitoris en de binnenste schaamlippen verwijderd, daarnaast kan de vagina kan zo worden dichtgenaaid dat er alleen ruimte overblijft om te plassen en te menstrueren. De besnijdenis vindt meestal plaats wanneer meisjes tussen de 4 en 12 jaar oud zijn. De WereldWijven - een netwerk van Nederlandstalige vrouwen wonend over de hele wereld -  sprak met twee dappere zussen die dit zelf hebben meegemaakt.

De tweeling Ayaan en Amel werd geboren in Somalië. Amel kwam al op haar zevende naar Nederland, maar voor haar zusje duurde het door een ingewikkeld immigratieproces veel langer. Ze werden allebei in Somalië besneden, en ondergingen jaren later in Nederland een hersteloperatie.

Beide zussen weten niet meer wanneer de besnijdenis precies plaatsvond, maar het zal ongeveer tussen hun achtste en tiende zijn gebeurd. Amel: “Hoewel onze moeder en opa tegen Vrouwelijke Genitale Verminking (VGV) waren, bleef onze oma groot voorstander.” En zo geschiedde. Ayaan: “Behalve dat ik achteraf veel cadeautjes kreeg, kan ik me niks herinneren.”

Ayaan vertelt aan De WereldWijven dat haar menstruatie heel pijnlijk was. “Hierdoor wist ik dat mijn vagina als het ware ‘gestolen’ was.” Amel zegt dat haar moeder altijd had zei dat ze maar een ‘lichte vorm van VGV’ had ondergaan, ze had daardoor eerst het idee dat haar verminking wel meeviel.

Gedwongen celibatair zijn

Dat veranderde toen ze haar eigen seksualiteit begon te ontdekken. “Al mijn vriendinnen vertelden plezierig over hun seksuele ervaringen, maar ik herkende mezelf er helemaal niet in”, zegt Amel in het interview. Hoewel ze vaker vriendjes had, wist ze dat er iets niet helemaal klopte. “Maar ik wilde er niet aan toegeven en voelde me gedwongen tot een celibatair leven.”

Toch besloot ze uiteindelijk de waarheid onder ogen te komen en besefte ze zich dat ze geen (zichtbare) clitoris meer had. De zussen besloten naar de dokter te gaan voor een hersteloperatie. Hierbij worden de schaamlippen weer van elkaar losgemaakt en wordt er een nieuwe clitoris geplaatst. “Ik wilde terug wat ooit van mij was”, vertelt Ayaan. En Amel voegt toe: “Ik wilde weer één geheel worden.”

De zoektocht naar een dokter was volgens de tweeling heel moeilijk. In het hele land was er in die tijd maar één dokter die aan clitoris-herstel deed. “Ik werd er zo hopeloos van: je voelt je aan de kant geschoven als burger, als vrouw.” In Somalië is besnijdenis volgens de zusjes de normaalste zaak van de wereld. Hier in Nederland weet men er maar heel weinig vanaf. Daarnaast worden hersteloperaties niet vergoed in het basispakket, wat met name bij Amel voor veel stress zorgde.

Enorm verschil

Voor beide zusjes heeft de operatie een enorm verschil gemaakt. Ayaan zegt tegen De WereldWijven dat ze zichzelf eindelijk weer accepteert. Ook Amel voelt zich compleet. “Daar waar ik voorheen niets voelde in mijn lichaam tijdens seksueel contact, is dat nu helemaal anders,” zegt ze. “Ik zie en voel hoe mijn hersenen, mijn seksuele beleving en mijn lichaam eindelijk met elkaar synchroniseren."

Allebei willen ze het taboe van VGV halen en andere besneden meisjes in Nederland laten weten dat zij er niet alleen voor staan. Ook willen Amel en Ayaan laten zien dat er dus wel degelijk oplossingen zijn voor vrouwen die dit hebben meegemaakt. Er moet volgens hen alleen veel meer informatie beschikbaar worden en deze moet vervolgens ook zichtbaarder worden. Amel: “Meerdere klinieken moeten vrouwelijke hersteloperaties gaan doen.”

Tot slot willen ze andere vrouwen en meisjes meegeven zich nooit te schamen en altijd om hulp te vragen. “Laat je nooit ontmoedigen”, zegt Amel.

Wil je meer lezen over Amel en Ayaan of over andere vrouwen die hetzelfde meemaakten? Klik dan op onderstaande link.