"Als ik ernaar kijk, lijkt het wel of het over iemand anders gaat en niet over mij", vertelt Mauro als hij de beelden van zichzelf uit 2011 terugziet. Zijn leven is de afgelopen jaren flink veranderd, maar de gebeurtenissen van tien jaar geleden zal hij nooit vergeten. "Het is een rollercoaster, het gaat zo snel en zo hard. Ik merkte dat ik heel vaak blokkeerde."

In zijn eigen bubbel bleef hij de hoop houden om in Nederland te mogen blijven. "Onbewust krijg je niet zo goed mee wat er eigenlijk gebeurt, dat besef komt nu pas eigenlijk, dat je denkt: 'wow het is heel heftig'." Mauro kijkt met gemengde gevoelens terug op deze bewogen periode van zijn leven. "Ik was heel blij dat ik de waardering en de bevestiging kreeg", aldus Mauro. "Aan de ene kant is het heel heftig om zo lang en zoveel in 'the picture' te staan, dan moet je ineens reageren terwijl je het liefste gewoon hier wil blijven en je niet wil mengen met al die politieke spelletjes."

Plakboek

Dat er rond de mogelijke uitzetting van Mauro ontzettend veel media-aandacht was, is hem niet ontgaan. Afgelopen zomer ontving Mauro van een Amsterdamse vrouw een plakboek met daarin de vele artikelen, foto’s en verschillende interviews uit die tijd. "Het is echt heel bijzonder. Ze contact gezocht via Facebook en gevraagd naar mijn adres." Hij kan het dan ook nauwelijks bevatten dat zoveel mensen met hem meeleefden. "Als je er middenin zit besef je niet dat het zo heftig was, natuurlijk heb ik het plein gezien vol met mensen, maar op dat moment heb je niet echt door hoeveel mensen er zijn. Nu denk je ook gewoon: 'wauw, dit is ook gewoon Nederland'."

Verdriet en pijn

Ondanks dat Mauro alle aandacht soms lastig vond heeft hij er wel heel veel van geleerd. "Ik kan nu veel meer bij mijn gevoel en ik kan veel meer bij het gevoel van toen." Vooral het verdriet en de pijn blijven hem bij. "Dat kwam er toen niet echt uit, omdat het gewoon te veel was."

Nu hij ouder is en de tijd heeft gehad om rustig terug te kijken op die periode van zijn leven, vindt Mauro dat hij grote stappen heeft gemaakt.  "Ik heb me heel goed ontwikkeld en heb de mooie dingen ervan mee kunnen nemen. Daardoor ben ik veel verder gekomen en sta ik nu op een punt om mooie dingen te gaan doen en mijn eigen leven te bepalen, omdat ik er klaar voor ben."

Eigen leven

Een niet geheel onbelangrijk detail is dat Mauro vorig jaar na al die tijd eindelijk zijn Nederlandse paspoort kreeg. "Ik stond er wel zo in: eerst zien dan geloven. Maar ik kreeg te horen dat het goed zou komen", aldus Mauro. "Je wilt toch het bewijs hebben, als ik het in mijn handen heb kan ik het loslaten en mij gaan focussen op de toekomst."

 Aan zijn toekomst is Mauro hard aan het werken. Zo is hij inmiddels vader van zijn bijna vijfjarige dochter, heeft hij zijn eigen kledinglijn opgericht en wil hij graag een voorbeeld zijn voor kinderen in dezelfde situatie als hem zitten. "Ik ben natuurlijk het gezicht geworden van een discussie, maar er zijn een heleboel kinderen die in dezelfde situatie zitten. Ik had het heel erg fijn gevonden als er voor mij bepaalde voorbeelden waren die zeiden: 'Mauro ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Het komt goed, vertrouw me, je moet doorzetten.'"

Op wat voor manier hij voor anderen van betekenis kan zijn weet hij nog niet, maar dat hij zijn ervaringen wil inzetten is wel zeker. "Ik zou het fijn vinden als ik op een manier iets voor hen kan betekenen. Het gaat nu goed met mij, ik heb mijn eigen leven opgebouwd, wellicht kan dat heel inspirerend zijn voor anderen. Het is wel een hoopgevend verhaal: als je als verloren kind lijkt, maar je uiteindelijk toch een hoop kunt bereiken."