De voormalige first lady schrijft in haar pas verschenen memoires Becoming openlijk over het leven ná het Witte Huis, haar carrière en haar relatieproblemen. Oprah Winfrey nodigde haar uit voor een gesprek, dit zijn de mooiste momenten.
Als je de laatste paar jaar niet veel van haar hebt gehoord, is dat niet gek. Michelle Obama geeft namelijk maar weinig interviews. Maar de release van haar memoires Becoming schreeuwt erom. Bij Oprah spreekt ze openlijk over hoe zij de tijd in het Witte Huis heeft ervaren, hoe ze als kind uit een zwart gezin in Chicago daar überhaupt terecht kwam en hoe ze nu in het leven staat.
Het komt vast niet helemaal als een verrassing, maar Michelle blijkt nog altijd een inspiratie. En dan met name vanwege haar openhartigheid over haar persoonlijke worstelingen. We raden je haar het hele interview te lezen in O, The Oprah Magazine. Maar mocht je niet zoveel tijd hebben, hebben we hier alvast een paar prachtige hoogtepunten voor je.
Oprah: “Miljoenen mensen vragen zich af hoe het met je gaat en hoe de transitie terug was, naar het ‘gewone’ leven. In je memoires schets je dat perfect met het tosti-verhaal. Wil je dat hier delen?”
“Goed, ik schreef dat in een van de eerste weken in ons nieuwe huis in Washington. Een mooi normaal huis, met een deur en een deurbel. Een paar miles verwijderd van het Witte Huis. Mijn eerste normale huis na acht jaar.”
“Het tosti-verhaal gaat over een van de eerste keren dat ik daar alleen was. De kinderen waren er niet - Malia had volgens mij haar tussenjaar - en Barack was op reis. Als first lady ben je bijna nooit alleen. Er zijn altijd mensen in huis, personeel, bewakers, het SWAT-team. Je kunt geen raam openen zonder onrust te veroorzaken. Sasha en Malia probeerden het eens, maar werden direct erna gebeld om hem weer dicht te doen”, lacht ze.
“Dus ik zit in mijn nieuwe huis, met niemand anders om me heen behalve onze honden Bo en Sunny, en ik doe iets heel simpels. Ik ga naar beneden, doe een keukenkastje open - wat nooit kan in het Witte Huis, want er zijn altijd mensen die zeggen: ‘Laat mij maar. Wat heb je nodig? Wat kan ik voor je doen?’ - en ik maak een tosti voor mezelf. Ik loop er vervolgens mee de tuin in, ga op de stoep zitten en hoor in de verte honden blaffen. Ik realiseer me dat Bo en Sunny dat nooit eerder hebben gehoord, ze hebben nooit andere honden in de buurt gehad. Ik zie ze kijken: ‘Wat is dat?’ En ik dacht bij mezelf: Ja, we zijn nu in de echte wereld, jongens”
Dat moment, daar in haar eentje in de stilte, is typerend voor de periode na het Witte Huis. Acht jaar lang waren zij en Barack Obama dag in dag uit bezig, want ze voelden zich verantwoordelijk om zoveel mogelijk te doen. Nu is er eindelijk tijd en ruimte om te reflecteren wat er in die acht jaren is gebeurd. In haar biografie schrijft Michelle ook over hoe ze in het Witte Huis terecht was gekomen. Het was geen doel op zich om de eerste zwarte first lady te worden.
Michelle groeide op in een arbeidersgezin in het zuiden van Chicago. Niks was erger dan een van de ‘bad kids’ zijn, wat leidde tot een A+++ mentaliteit. Ze leidde een bescheiden bestaan, haar moeder was kapper en haar vader ploegendienstwerker. Het gezin ging niet op vakantie, alles werd besteed een betere toekomst voor de kinderen. En Michelle zorgde ervoor dat dit allemaal niet voor niks was. Ze haalde goede cijfers, werd na de middelbare school toegelaten op Princeton en ging vervolgens rechten studeren op Harvard. Zo kwam ze terecht bij een prestigieus advocatenkantoor in Chicago.
Dit bericht bekijken op Instagram
Een bericht gedeeld door Michelle Obama (@michelleobama) op 22 Mei 2018 om 2:09 (PDT)
Oprah: “Nu schrijf je in je boek: ‘Ik haatte het om advocaat te zijn’.”
“Oh god, ja. Sorry, advocaten.”
Oprah: “En vervolgens: ‘Ik wilde gewoon een leven, in feite. Ik wilde me compleet voelen’. Toen ik dat las, wilde ik het van de daken schreeuwen. Ik weet zeker dat er heel veel mensen zijn die dit lezen en die ook een baan hebben die ze verafschuwen, en ermee doorgaan omdat ze het gevoel hebben dat dat moet. Hoe kwam je tot jouw inzicht?”
“Het heeft me veel gekost om dat tegen mezelf te kunnen zeggen. In mijn boek vertel ik hoe ik daar uiteindelijk toch bij kwam, als eeuwige kleine strever. Ik was het gewend om van het ene doel naar het andere te werken. En de hokjes af te vinken. Goede cijfers: check. Inschrijven voor de beste scholen: check. Binnen komen bij Princeton: check. Ik keek niet rond, probeerde niets uit, ik beperkte mijn keuzes in de hoop te worden wie ik dacht dat ik moest zijn.”
“Ik heb er dingen voor opgegeven. Dat zette me op een gegeven moment aan het denken. Ben ik ooit gestopt met nadenken over wie ik wilde worden? Het antwoord was nee. Ik streefde er nog steeds naar, alleen nu op de 47e verdieping van een kantoor terwijl ik documenten las en notities maakte. Ik vond het werk dodelijk. Ik deed voor mijn gevoel niets meer dan het produceren van alleen maar meer documenten.”
Oprah: “Wat ik er zo goed aan vind, is dat je hiermee zegt: ‘Je hebt het recht om van gedachten te veranderen’.”
Maar dat toegeven aan zichzelf, en daadwerkelijk te stoppen, was heel moeilijk. Niet in de laatste plaats omdat ze vond dat ze dankbaar moest zijn voor wat ze had. En de luxe had om de keuze te maken wat ze wilde doen. Een luxe die haar ouders niet hadden. Maar toen ontmoette ze een jongen, Barack Obama. En hij was het tegenovergestelde van een ‘afvinker’. Michelle: “Hij zwierde alle kanten uit.” In haar boek geeft Michelle ook een inkijkje in hun relatie.
Oprah: “Dit stuk vind ik zo leuk, je schrijft: ‘Een nacht werd ik midden in de nacht wakker en zie ik hem naar het plafond staren. Het licht van de straatlantaarns schijnt op zijn gezicht, ik zie hem licht bezorgd kijken. Alsof hij ergens mee zit. Is het onze relatie? Het verliezen van zijn vader? ‘Hey, waar zit je allemaal over na te denken?’, fluister ik. Hij draait zich om en kijkt me aan, met een beetje een schaapachtige glimlach. ‘Oh’, zegt hij, ‘Ik dacht even aan inkomensongelijkheid.’
Michelle lacht: “That’s my honey. Ik bedoel maar, ik was een young professional, ik was aan het ontdekken wie ik was en wat ik wilde. Ik had een baan waarmee ik meer verdiende dan mijn ouders in hun hele leven hadden verdiend. Ik deed mee met de burgerlijke klasse.”
Dit bericht bekijken op Instagram
Een bericht gedeeld door Michelle Obama (@michelleobama) op 23 Mei 2018 om 4:03 (PDT)
“Mijn vrienden hadden meerdere huizen, ik reed in een Saab - oh yeah, dat was toen heel wat. En de volgende stap was trouwen, kinderen krijgen, en ga zo maar door. De grote problemen in de wereld waren natuurlijk belangrijk, die volgde ik wel. Maar belangrijker was welke volgende stap je zette in je carrière. Barack matchte niet helemaal goed met mijn vrienden”, lacht Michelle.
Oprah en Michelle praten verder over hun leven samen, en ook hun relatieproblemen komen aan bod. De periode dat ze in therapie gingen, en hoe dat ging. Persoonlijker, of oprechter, krijg je het niet.
Oprah: “Wat ik er zo waardevol aan vind is dat het laat zien dat er eigenlijk niets verandert. Behalve dan de manier waarop je naar jullie relatie kijkt. En dat dat ervoor zorgt dat je gelukkiger wordt.”
“Ja. En de reden dat ik dit deel is ook omdat ik weet dat mensen mij en Barack zien als het stel met de ideale relatie. Ik weet dat ze ons als voorbeeld zien. Maar lieve mensen, rustig aan, een huwelijk is hard werken!”
We kunnen nog wel even doorgaan met hoogtepunten opnoemen, het interview van Oprah en Michelle zit vol persoonlijke anekdotes en wijze lessen. Lees dus vooral het hele interview via de onderstaande link. Je zult er geen spijt van krijgen!
