Deze week vegen de grootste tenniskampioenen elkaar van de baan op Wimbledon. Bijna net zo traditioneel als het toernooi zelf zijn de zogenaamde 'kleding-schandalen', waarvan de eerste precies honderd jaar geleden plaatsvond.
Sinds het eerste toernooi in 1877 is Wimbledon uitgegroeid tot een fenomeen, onder andere vanwege het traditionele karakter. Het oudste tennistoernooi van de wereld kent een strenge dresscode. Zo dragen de spelers standaard wit en zijn ook toeschouwers gebonden aan regels.
En tja, regels zijn er natuurlijk om gebroken te worden. De eerste keer dat er ophef ontstond op Wimbledon vanwege schending van de dresscode, was in 1919. De speler in kwestie, was de 20-jarige Suzanne Lenglen, een Française die voor het eerst meespeelde. Lenglen shockeerde het publiek met een niets-verhullende outfit.
Zo droeg Lenglen een jurk zónder korset, zónder petticoat, en met kórte mouwen. Bovendien kwam de lengte van de jurk tot de kuit (schande!) en droeg ze een kleine flaphoed. Al met al was deze outfit toentertijd enorm ongepast.
Daar kon Lenglen zich verder niet om bekommeren. Met behulp van deze outfit, kon ze immers het toernooi winnen. En het bleef niet bij die ene keer, ze won ook de vier daaropvolgende toernooien, twee 'Opens' in Frankrijk en drie Olympische medailles.
Zij lieten zich niet de les lezen
Hoewel Lenglen buiten het veld werd geprezen om haar stijl, kreeg ze op Wimbledon wel te maken met kritiek. Tennis is van oorsprong een elitaire sport, waar factoren als respect en etiquette een belangrijke rol spelen. Voor de tijdsgeest was een 'stoere outfit' die alle gedragscodes voor vrouwen verbrak dus enorm opvallend en ongehoord.
Sindsdien is het voor vrouwen op het toernooi altijd een uitdaging geweest om een balans te vinden tussen 'gepaste' en sportieve kleding. Nog altijd heerst er een fascinatie voor de kleding van spelers op Wimbledon. Outfits van Venus en Serena Williams worden vaak bekritiseerd, terwijl onze aandacht beter naar hun tennisspel zou kunnen gaan.
Lenglen en de gezusters Williams lieten zich niet uit het veld slaan door (ouderwetse) gedragscodes. Daarmee vormen ze vandaag de dag een inspiratiebron voor alle vrouwen, zowel op- als naast het sportveld.
Meer lezen? Lees hieronder het volledige artikel van The Atlantic.
