Vaak gaat feminisme over opkomen voor vrouwenrechten, maar nu zijn de mannen aan de beurt. Als we deze tips ter harte nemen is ‘softie’ - of nog erger: ‘homo’ - in de toekomst misschien geen scheldwoord meer.
Er is al veel onderzoek gedaan naar de manier waarop vrouwen last hebben van gender stereotyperend taalgebruik (lees: betutteld worden). De laatste tijd is echter meer onderzoek gedaan naar de manier waarop er tegen jongens wordt gepraat en wat de gevolgen dáárvan zijn.
Het bepaalt wie je wordt
En dat is maar goed ook, want wat blijkt? Ouders praten anders tegen hun zoons dan tegen hun dochters en dat heeft invloed op de persoon die zij later worden. De New York Times laat dat zien in dit artikel. Het lijkt een klein verschil, maar de gevolgen zijn vergaand.
Mommy’s girl
Eerst even kijken naar de manier waarop moeders met hun kroost omgaan. Volgens dit onderzoek uit 2014 praten zij aanzienlijk meer met hun dochters dan met hun zoons. En uit deze Britse studie blijkt dat Spaanse moeders eerder geneigd zijn om emotionele woorden te gebruiken als ze met hun dochters praten dan in een gesprek met hun zoons. Ook snijden ze makkelijker emotionele onderwerpen aan bij hun dochters.
Voor de duidelijkheid: we hebben het hier over kinderen van vier jaar.
Kleine jochies moeten stoer zijn
Maar voor alle moeders gaan steigeren: nee, dit is niet de schuld van moederlief alleen. Want uit datzelfde onderzoek blijkt dat kleine meisjes ook makkelijker met hun vader over hun gevoelens praten dan kleine jochies. Vaders gebruikten op hun beurt ook meer emotioneel-geladen woorden als ze met hun dochters praatten. Het zit diep, dit verschil tussen jongens en meisjes. Hoe diep? Nou, het artikel uit de New York Times geeft vijf opvallende voorbeelden.
1. Vaders lachen meer met dochters
Wist je dat vaders meer lachen met hun dochters dan met hun zoons? Dat stelt dit onderzoek uit 2017 van de Emory Universiteit. Ook laten vaders bij hun dochters makkelijker hun verdriet zien.
2. Jongens moeten winnen
Als vaders met hun zoons praten, gebruiken ze ook meer woorden die gaan over iets bereiken, zoals ‘winnen’ en ‘trots’.
3. Meisjes moeten voorzichtig zijn
Belandt je dochter of zoon op de eerste hulp? Dan blijkt uit dit onderzoek dat zowel moeders als vaders eerder geneigd zijn om tegen hun dochter te zeggen dat ze de volgende keer voorzichtiger moeten zijn. Jongens horen dat minder vaak. Blijkbaar vinden we dat dit voor jochies ‘normaler’ is.
4. Meisjes worden meer beschermd
Heerlijk, lekker ravotten in de speeltuin. En ach, dan heb je soms maar een geschaafde knie. Nou ook in de speeltuin zijn er verschillen tussen jongens en meisjes te vinden. Uit diezelfde studie blijkt dat ouders aan hun twee- of vier- jarige zoons grove richtlijnen geven over hoe ze moeten klimmen op het klimrek. De meisjes worden getrakteerd op een hele uitleg.
5. We geven jongens niet genoeg ruimte voor emotie
New York Times-journalist Andrew Reinder vraagt zich op het eind van zijn stuk af: Waarom onthouden we jongens de emotionele gesprekken? Daar heeft hij ook een antwoord op.
Reinder: “We vertellen onszelf dat we onze jongens klaar stomen om te vechten (letterlijk en figuurlijk), om mee te kunnen doen in een wereld en economie waarin de sterkste de baas is en gevoelens worden gezien als zwak. Hoe eerder we ze daarop voorbereiden, hoe beter ze terecht zullen komen.”
Maar is dat wel de beste manier om onze kinderen klaar te stomen voor de samenleving? Harvard psycholoog Susan David zegt dat juist het tegendeel waar is: “Mensen die emoties onderdrukken zijn minder veerkrachtig en kunnen minder goed met hun emoties omgaan.”
Hoe veranderen we dit?
Oké, er zijn dus grote verschillen. Maar wat doen we eraan? Dr. David heeft een advies: “Om te beginnen door jongens de kans te geven om hun emoties te ervaren. Zonder dat ze zich daarvoor schamen en zonder direct met een oplossing te komen die de emotie wegneemt.”
Beter kun je tegen jongens zeggen: ‘Ik zie dat je overstuur bent”. Of vraag ze: ‘Hoe voel je je?’ of ‘Wat houdt je op dit moment bezig?’. Het is eigenlijk doodsimpel, legt de Harvard psycholoog uit: “Laat je jongens gewoon weten dat je er voor ze bent. Zorg dat ze vrijuit kunnen praten. Laat zien dat je wilt horen wat ze te zeggen hebben”
Emoties zijn van ons allemaal
Zo simpel en voor de hand liggend. Geef jongens de kans om ook emoties te voelen (als ze dat willen natuurlijk). En misschien dat ‘softie’ - of nog erger ‘homo’ - in de toekomst geen scheldwoord meer is.
Lees vooral het hele artikel van the New York Times via de onderstaande link. Aanrader!
