In aanloop naar The Passion delen we wekelijks in samenwerking met een van onze partners een verhaal dat aansluit op het thema Ik geloof in jou. Bartiméus Fonds sprak met Fred, die totaal onverwachts in slechts twee weken tijd 85 procent van zijn gezichtsvermogen verloor. Hij bleek glaucoom te hebben, een progressieve oogziekte aan de oogzenuw. 'Mijn zelfvertrouwen, eigenwaarde en de greep op mijn sociale omgeving brokkelden snel af.'
Alles werd voor mij gedaan, alle regie werd mij ontnomen.
‘Blijft u maar lekker thuis’
‘Door mijn oogziekte stond mijn leven op z’n kop. Mijn sociale omgeving had geen vertrouwen meer in mij. Alles werd voor mij gedaan, alle regie werd mij ontnomen. Ik werkte als zelfstandig ondernemer, maar door mijn oogziekte werd ik gedwongen om mijn werkzaamheden te staken. Ik belandde in de bijstand en bij het UWV. De arbeidsdeskundige was van mening dat het mij niet zou lukken om weer aan het arbeidsproces deel te nemen. Ik kreeg de boodschap: ‘Meneer Hissink, u hoeft niet meer te werken, blijft u maar lekker thuis.’ Alsof ik een cadeau kreeg. Maar ik voelde me afschuwelijk, ik werd gewoon afgeschreven. Ik wilde koste wat kost weer aan het werk.’
Deze kans greep ik met beide handen
Fred startte zijn revalidatie bij Bartiméus en daar gingen er voor het eerst weer deuren voor hem open. 'Ik leerde om mijn visuele beperking te accepteren en de regie en zelfstandigheid in mijn leven terug te krijgen. Via Bartiméus kwam ik in contact met het Bartiméus Fonds. Daar werd mij een stageplek aangeboden. Ik was al 4 jaar uit het arbeidsproces, dus deze kans greep ik met beide handen aan. Al na twee weken werd mij gevraagd of ik wilde solliciteren. De functie van voorlichter/fondsenwerver kwam vrij en zij vonden mij perfect in dat plaatje passen. En zo geschiedde…’
Zonder het geloof van anderen in mij had ik nu beslist achter de geraniums gezeten.
Leven weer op de rit
Fred is dankbaar dat Bartiméus en het Bartiméus Fonds hun geloof in hem hebben laten zien. ‘Als de mensen van Bartiméus en het Bartiméus Fonds niet in mij hadden geloofd, had ik nu beslist achter de geraniums gezeten. Ik moet er niet aan denken. Nu heb ik mijn leven weer op de rit. Ik verzorg presentaties waarin ik mijn toehoorders probeer duidelijk te maken en te laten ervaren wat het betekent om slechtziend te zijn. Ook geef ik adviezen als ervaringsdeskundige. Op deze manier wil ik bijdragen aan meer inclusie voor mensen met een visuele beperking.’