Acht jaar geleden worden Marieke en Marieke kort na elkaar weduwe. Ze zijn jong en zien het leven met hun partner helemaal voor zich. Maar het loopt anders als hun mannen uit het leven stappen. Dat er nieuw leven is om dit verlies heen, daarvan zijn zij het levende bewijs. Met hun ervaring helpen ze nu andere jonge weduwen. Marieke: ‘Het verlies wordt niet kleiner, het leven eromheen wel groter.’
Marieke Foppen en Marieke van Lierop ontmoeten elkaar in 2020, op zoek naar herkenning. Ze zijn allebei jong met een heel leven voor zich, maar moeten dit zien vorm zien te geven zonder hun man.
Niet zien aankomen
Het is 2017 als de mannen van de Mariekes kort na elkaar een einde aan hun leven maken. De vrouwen zijn dan 25 en 30 jaar oud. In september heeft Marieke (33) haar bruiloft gepland. Maar drie weken voor het huwelijk maakt haar partner Stefan een einde aan zijn leven.
Marieke (38) is bijna twee jaar getrouwd met Keesjan, die in dezelfde week als Stefan uit het leven stapt. Beide vrouwen zien het niet aankomen. Marieke (33) vertelt wel dat ze ooit tegen een vriendin zei dat het op een dag fout kon gaan. Al kan ze zich dit niet herinneren.
'Nooit, maar dan ook nooit dacht ik dat Keesjan zichzelf iets zou aan doen'
Een diepe steek
Hoewel geen van beiden rekening houdt met dat hun man zichzelf iets aandoet, voelen ze ergens wel dat het niet helemaal goed zit. Zo legt Marieke (38) uit: ‘Nooit, maar dan ook nooit heb ik gedacht dat Keesjan dat zou doen.’
Ze citeert psycholoog Jos de Keijser: ‘Het past niet in het referentiekader van de meeste mensen dat iemand zichzelf daadwerkelijk doodt.’ Ze vervolgt: ‘Wat ik niet verwachtte bij Keesjan, maar misschien wel voelde, was een verschil tussen mijn brein en intuïtie. In zijn laatste uren voelde mijn intuïtie ergens dat het niet goed was, maar mijn brein kon dat niet bevatten.’
Marieke (33) is ervan overtuigd dat Stefan en zij het leven samen aankunnen. Toch houdt ze er onbewust rekening mee dat Stefan zichzelf iets zou kunnen aandoen, maar die gedachte staat ze niet toe.
Op de bewuste ochtend voelt ze een diepe steek in haar hart. Achteraf leert ze dat Stefan twintig minuten daarvoor stierf. Marieke (33): ‘Dus dat was niet helemaal in sync met de tijd.’ Marieke (38) voegt licht humoristisch toe: ‘Er zat enige vertraging op de lijn.’ De Mariekes lachen.
De Widowchicks zijn geboren
En dan begint het leven zonder hun beste maatje. Marieke (38) vraagt zich af of ze de enige weduwe van 30 jaar is. Online ontmoet ze de vijf jaar jongere Marieke (33) en de klik is er meteen. Al snel starten ze samen het Insta account Widowchicks.
In 2021 komt de NPO documentaire Huisje, Boompje… Weduwe uit. Hierin vertellen de vrouwen over het gemis in een moeilijke periode, en hoe ze het leven opnieuw vormgeven. Marieke (38) is zwanger en gaat nogmaals trouwen, en ook Marieke (33) vindt weer geluk in de liefde.
Rouw heeft aandacht nodig
De Mariekes zijn dankbaar voor hun nieuwe leven, maar het leven met hun overleden partners zal er altijd zijn. Marieke (38): ‘Het verlies is niet kleiner geworden, maar ons leven eromheen wel groter. Rouw en verlies heeft altijd zorg en aandacht nodig. Hoe dit eruitziet, kan per fase verschillen. Maar als je het geen aandacht geeft, gaat het linksom of rechtsom een keer de kop opsteken.’
Ook al heeft het leven rondom het verlies goed uitgepakt, het verlies zelf komt niet goed. Marieke (38): ‘Ook al is er nu acht jaar voorbij en heb ik een nieuwe partner en kinderen. Er is nooit iets goeds aan verlies. Het verlies komt gewoon nooit goed.’
‘Van harte beterschap’
Dat rouwen anders kan zijn dan huilen in hoekje, wordt voor de vriendinnen snel duidelijk. Marieke (38): ‘Verlies heeft veel kleuren en facetten. Zo kan het ook heel grappig zijn.’
Humor is iets wat bij de Mariekes hoort, ook vóór het verlies van hun mannen. Marieke (33): ‘Je hebt een gat in je hart, bent ontzettend verdrietig en hebt geen idee wat je moet doen. Maar humor hoort bij ons, dat was al vóór het verlies van onze mannen zo. Het fundament van wie je bent, verandert niet. Ik heb ervaren dat die scherpte en humor daardoor ook in mijn rouwproces aanwezig is.’
Marieke (38) herinnert zich een kaartje die ze kreeg – na het overlijden van haar man – van een kindje uit de kerk waarop stond: ‘Van harte beterschap.’ Een welkome verfrissing.
'Bij een evenement kan iemand meteen aan de ander vragen: Hoe lang is jouw man al dood?’
‘Hoe lang is jouw man al dood?’
In 2022 starten de vrouwen met Widowchicks events. Inmiddels zijn er verdeeld over zes evenementen al zo’n 200 weduwen samengekomen om verdriet te delen en verbinding te vinden.
Bij Widowchicks werkt humor, ad rem zijn en scherpte verfrissend. Marieke (33): ‘Het is fijn dat vrouwen in zo’n setting aan een half woord genoeg hebben, en het beestje bij de naam noemen. Bij binnenkomst bij een evenement kan iemand meteen aan de ander vragen: Hoe lang is jouw man al dood?’
Meer persoonlijke verhalen lezen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief Persoonlijke verhalen
Lees onze privacyverklaring
Geen zin geven aan de dood, wel aan verlieservaring
Het confronterende is dat de doelgroep altijd ververst. Afgelopen september hostten de Mariekes een event voor vrouwen die in de afgelopen anderhalf jaar weduwe (een widowchick) werden.
Marieke (33): ‘Dat is een bizar besef. Bij ieder nieuwsbericht over bijvoorbeeld een overleden motorrijder denk ik: wie blijft er achter? We gunnen iedereen een Marieke, maar kunnen niet voor iedereen die Marieke zijn. We willen vooral faciliteren dat vrouwen elkaar ontmoeten, en achteraf misschien wel contact houden of elkaar eens een berichtje sturen. Dat is onze missie.’
Marieke (38) vult aan: ‘Widowchicks dient een groter doel dan alleen mijn eigen verhaal. Daarom blijft het ‘t waard om ons verhaal te delen. Ik weet nog dat ik die vrouw van 30 was en dacht: wie gaat mij nu vertellen wat ik moet doen? Als een vrouw haar partner verliest, wil ik voor haar mijn verhaal nog een keer vertellen. We kunnen geen zin geven aan de dood, maar wel aan onze verlieservaring.’
'Mijn hart gaat uit naar al die vrouwen die voor het eerst een decembermaand alleen ingaan'
Voor het eerst alleen de decembermaand in
Met de donkere maanden voor de deur, zijn ook de feestdagen weer in zicht. Een tijd van samenzijn. Marieke (33): ‘Mijn hart gaat uit naar al die vrouwen die nu voor het eerst een Allerzielen of een decembermaand alleen ingaan. Iedereen heeft zijn eigen verdriet en verhaal en dat maakt op ons ook altijd weer een ongelofelijke indruk.’
Ze vervolgt: ‘Deze vrouwen staan voor ons voorop. Voor hen die net weduwen zijn, brand ik een kaarsje. Want zij hebben het op dit moment harder nodig.’
Marieke (38): ‘Ik vond de feestdagen moeilijk. Je wordt geconfronteerd met een lege stoel aan het kerstdiner. Maar mijn ervaring is ook dat je jezelf daartegen wapent. Je calculeert het in om jezelf daar doorheen te loodsen.’
Nationale Terugvaldag
Vanuit haar werk in de verslavingszorg heeft Marieke (38) een tip: ‘Houd rekening met Nationale Terugvaldag. Die valt vaak op 27 december en 3 januari. Als je de feestdagen hebt overleefd, kan je erna in een gat vallen. Zorg dat je in de week na Kerst en na Oud en Nieuw ook even een afspraak maakt met een vriendin. Want als die lawine van emoties dan komt, dan hoef je dat niet alleen te ondergaan.’
