Na de dood van haar man, was niets meer hetzelfde
Als haar man Hans overlijdt, blijft Marleen achter met een tweeling van 5 en een baby van 2 maanden. Op sociale media deelt ze haar rouwproces: 'Verdriet en pijn hoort erbij, maar uiteindelijk is het de liefde, die blijft.'
Sprookje wordt nachtmerrie
Marleen en Hans Oostendorp hebben het goed samen; twee prima banen, een mooi huis, een lieve tweeling van 5 en een baby op komst. Hans vertelt Marleen wel 100 keer per dag hoeveel hij van haar houdt en wat voor goede moeder ze is. Zelf is hij een geweldige vader, die een feest maakt van tandenpoetsen, verhaaltjes bedenkt en spontane uitjes naar het bos organiseert.
Een neurologische aandoening maakt in 2020 een bruut einde aan dit leven. Hans wordt opgenomen in het ziekenhuis, waar Marleen een paar weken later bevalt van een zoon. Terwijl ze hopen op herstel, raakt Hans besmet met corona. Het gaat steeds slechter met hem en zeven dagen later overlijdt hij op 8 april, 41 jaar oud. Zijn jongste kind heeft hij maar drie keer kunnen vasthouden, de tweeling heeft hem in de laatste fase niet meer mogen bezoeken en ook Marleen mag hem niet kussen of knuffelen in verband met alle corona-maatregelen.
Overleven
In de eerste maanden na Hans’ overlijden, parkeert Marleen haar verdriet. De uitvaart moet geregeld en de kinderen moeten verzorgd, maar het is ook een manier om het verdriet uit de weg te gaan. Dan komt er een zwarte periode, dat ze eigenlijk dood wil: 'Als er een knopje was geweest, had ik het uitgezet.' Haar kinderen en de steun van familie en vrienden, die altijd zijn blijven luisteren, helpen haar door deze fase.
Marleen en Hans vulden elkaar aan en nu mist ze het deel dat hij meebracht. Hij kon blij worden van hele kleine dingen, zoals de vogels in het bos. Zij is meer van lekker uit eten, maar Hans ging net zo lief picknicken met zelfgemaakte boterhammen: 'Hij kon het met niks leuk hebben.' Ze mist hem in de dagelijkse dingen. In het gezinsleven, want ze hadden het heel fijn met elkaar. Nu is zij de motor van het gezin: 'Dat wordt onderschat. Niets is meer hetzelfde. De kinderen hebben me extra nodig.'
Verder leven
Marleen is gaan schrijven over wat ze meemaakt en leert op die manier haar gevoelens te begrijpen. Haar ervaringen deelt ze op sociale media, want ze wil laten zien, wat rouw doet in een jong gezin. Ze merkt dat veel jonge weduwes en weduwnaars zich eenzaam voelen. Alles in je eentje doen vergt veel energie, terwijl de maatschappij van je verwacht dat je na een paar maanden weer aan het werk gaat. Zo is het vaderschapsverlof uitgebreid, maar rouwverlof bestaat niet. Marleen ziet het als haar missie om rouwen uit het “zwarthoekje” te halen. Voor mensen, die de clichévraag stellen of ze het al een plekje heeft gegeven heeft ze een duidelijk antwoord: 'Liefde geef je geen plekje. Dat is er gewoon. Voor altijd.'
Voor wie steek jij een kaarsje op?
Op 2 november is het Allerzielen, de dag waarop we onze dierbaren herdenken. Door het branden van een kaars en het vertellen van hun verhaal leeft de herinnering aan hen voort. Wil jij ook een kaarsje opsteken voor iemand?
