lja geeft, naast haar werk als rouw- en traumatherapeut voor Praktijk Brasa, ook supervisie, coaching en leertherapie aan professionals. Ook werkt ze vier ochtenden in de week als traumatherapeut op de Taalschool in Utrecht. Ilja is getrouwd, moeder van drie volwassen kinderen en op jonge leeftijd haar vader verloren. Door het volgen van tientallen opleidingen en jaren werkervaring beschikt Ilja over een schat aan kennis.

1. Hoe lang doe je dit werk al?

'Ik doe dit werk al ruim 30 jaar. Eerst in de jeugdhulpverlening en sinds 2006 vanuit praktijk Brasa. Brasa is de Surinaamse vertaling voor het woord ‘omhelzing’ en staat voor hoe ik de begeleiding vanuit mijn praktijk graag zou willen uitdragen; door nabij te zijn, het samen doen en een veilige, warme omgeving te bieden. In mijn praktijk bied ik ondersteuning en begeleiding aan kinderen, jongeren, volwassenen, (echt)paren en gezinnen voor en na het overlijden van een dierbare.'

2. Waarom is het fijn om dit werk te doen?

'Het is vooral fijn om kinderen en volwassen na een groot verlies weer kleine geluksmomentjes te zien hebben. Ik wil ze laten weten het dat oké is; verdriet en plezier mag naast elkaar bestaan.'

3. Waarom is het belangrijk om over de dood te praten?

'Ons werk is vooral belangrijk om te realiseren dat je verlies en alles wat daarbij hoort niet alleen hoeft te beleven. Veel van wat je voelt en denkt na een overlijden is normaal. Ook al kan je daar soms zelf heel erg aan twijfelen. Het is dus fijn om te horen dat anderen dit ook zo ervaren en dat het bij rouwen hoort.



Kinderen zitten met veel vragen over de dood. Zoals: Waar ga ik heen als ik dood ga? Hoe gaat een crematie? Waarom gaan ook jonge mensen dood? Wat moet ik doen als iemand verdrietig is? Wezenlijke vragen die we samen bespreken en beantwoorden.'

4. Wat hoop je te bereiken met de TikTok filmpjes?

'Met de filmpjes hoop ik vooral te bereiken dat meer mensen met kinderen over de dood gaan praten. Dat we elkaar juiste informatie geven en we zo minder bang hoeven te zijn voor wat de dood nou precies is. We zijn vaak bang voor dingen die we niet kennen of begrijpen. Hoe meer we met elkaar praten over de dood hoe beter we leren dat dood bij het leven hoort of we dat nu leuk vinden of niet.



Het zou dan ook heel tof zijn als we zoiets hadden als levenslessen op school en er dan meer over praten en leren. Je krijgt tenslotte ook verkeerslessen op school. Juist om beter om te kunnen gaan met het verkeer en niet om er bang voor te zijn. Want hoe beter je iets begrijpt, hoe makkelijker je er mee om kan gaan.'

5. Heb je een tip voor volwassenen? 

'Voor alle volwassenen is het belangrijk te weten dat kinderen en jongeren de eerste periode na een verlies vaak weinig emotie- of gedragsveranderingen laten zien. Het lijkt daarom alsof ze geen last of verdriet ervaren. Die zijn er echt wel maar dan veelal van binnen en onzichtbaar. Pas na een jaar á anderhalf jaar komen de meeste rouwreacties naar buiten. Het is mooi om je te realiseren dat dit normaal is en dat je als volwassene dan juist alert moet zijn en moet vragen naar het verlies.'