Het brein van Rikkert Zuiderveld staat nooit stil. Fysiek gaat het wat minder: duizeligheid dwong hem tot een lagere versnelling. Kerst zet hem aan tot verstilling. Maar verzacht het hem ook?
Als muzikaal duo zijn Elly en Rikkert inmiddels niet meer actief, maar het brein van Rikkert Zuiderveld staat nooit stil. Zorgvuldig beschouwt hij de wereld om zich heen, met heldere en soms kritische teksten als gevolg. In plaats van de andere kant op te kijken, kiest hij ervoor om zijn mond open te doen als hij het ergens niet mee eens is, zoals over de steeds harder en sneller wordende maatschappij.
Zijn brein mag dan nog prima werken, fysiek gaat het wat minder: onverklaarbare duizeligheid dwong hem tot een leven in een lagere versnelling. Troost vindt hij in de stilte, en in de hoop op een werkelijkheid die buiten dit leven omgaat: hij verheugt zich erop om na dit leven thuis te komen in wat hij de ‘grote omhelzing’ noemt.
Rikkert Zuiderveld ziet kerst als een moment om stil te staan bij hoe het allergrootste zich kan vermommen in het allerkleinste. Dit zet hem aan tot verstilling. Maar verzacht het hem ook?
De inspiratieteksten van Rikkert Zuiderveld
WEEGSCHAAL
Ik snap het niet. Maar waarom zou ik veinzen?
Uw woord is soms te machtig, weegt zo zwaar,
dat ik het niet verdraag. Leert U mij maar
vertrouwen, rusten bij het overpeinzen
en breng mijn angst en hoop in evenwicht:
de weegschaal van de zwaarte en het licht.
VIER HET LEVEN
Kom, vier het leven, vrienden! Drink en eet,
wees vrolijk! Onze uittocht is geregeld,
voldoende leeftocht, het verbond bezegeld
voor wie met eeuwig daglicht zijn bekleed.
Omhels elkaar, om nooit meer te vergeten
hoe wij vanuit een roestige woestijn
aan onmacht, dorst en dood ontkomen zijn
om zorgeloos dit breekbaar brood te eten.
Proost op de zwijgzame, ooit leeggebloed,
de voetveeg, offerlam en zondebok
die zich in deze maaltijd kennen doet.
Breek, breek, mijn vrienden, huil en neem een brok,
laat ons nog één, twee, driemaal voor Hem zingen,
de broze God van de mislukkelingen.
