Moo legt net zijn schoolspullen aan de kant, hij heeft een vaste werkplek in het kerkgebouw van de protestantse gemeente de Lichtkring in Alphen aan den Rijn. Vandaag heeft hij weer een hoop kunnen doen voor school, althans, dat was de bedoeling. 'In de kerk heb je goed internet, Netflix en YouTube werken hier prima!'

Moo is 22 jaar, geboren in Seoul, Zuid-Korea. Hij studeert voor docent omgangskunde, een docentenopleiding die is gericht op het begeleiden van studenten op het MBO. Hij omschrijft zichzelf als een zorgzame jongen die graag klaarstaat voor anderen. Dat heeft hij van jongs af aan al meegekregen. 

De minor van Moo

Tijdens zijn studie moet hij een minor volgen, een halfjaar durend verdiepingsvak. Moo kiest voor de minor 'Beroepsmatig omgaan met rouw-en verliessituaties'. 'Het mysterieuze van het onderwerp spreekt mij aan, over rouw en verlies wordt niet snel gepraat, het lijkt een mysterie.' Moo denkt even na en vult dan aan: 'Maar ik denk dat het geen mysterie is, mensen maken er iets mysterieus van. Iets groots, terwijl het een natuurlijk proces is. Iedereen krijgt met verlies en rouw te maken.'

Moo heeft in zijn leven verschillende keren te maken gehad met verlies. Het verlies dat het meest impact op hem heeft gehad is het verlies rondom zijn adoptie. 'Na mijn geboorte ben ik direct afgestaan aan het ziekenhuis, waardoor ik eigenlijk mijn biologische ouders verloor. Vervolgens ging ik naar het kindertehuis, daarna naar een pleeggezin, toen weer naar een kindertehuis en uiteindelijk naar een gezin in Alphen aan den Rijn. Elke keer verloor ik verzorging en veiligheid.'

Verlies is meer dan 'de dood'

Tijdens de minor kwam Moo erachter dat verlies meer is dan alleen maar de dood. Door dit besef, kreeg zijn minor veel meer waarde. 'Wanneer andere mensen de tijd nemen om naar mijn verhaal te luisteren, gaat het proces steeds een stukje natuurlijker. Ik voel dan meer rust en ruimte om met het verlies te kunnen dealen.'

Moo heeft tijdens de minor veel over rouw verlies geleerd, nu wil hij deze kennis graag aan anderen doorgeven. 'Alleen naar iemand luisteren kan al meer ruimte geven om met verlies om te gaan', ontdekte hij.

Een cursus ontwikkelen

Daarom besloot hij een cursus te maken voor medewerkers van de kerk, waarin zij goed leren omgaan met rouw- en verliessituaties. Zo leren zij klaar te staan voor gemeenteleden die hiermee te maken krijgen. Hij wil duidelijk maken dat rouw een natuurlijk proces is. 'Het hoort erbij. Het helpt om erover te praten. Als trainer van de cursus kan ik het goede voorbeeld geven. Ik kan mensen inspireren door er op een luchtige maar toch integere manier mee om te gaan.' In de cursus biedt Moo handvatten om rouwgroepen te begeleiden.

Moo wil dat mensen er meer voor elkaar zijn. Letterlijk. Mensen zitten niet altijd te wachten op tips of ongevraagd advies. Er gewoon voor iemand zijn is soms al genoeg. 'Kortgeleden kwam ik ergens in de buurt een vrouw tegen. Ik ben naast haar gaan zitten en ze begon te vertellen over haar leven. Ze praatte zo een half uur tegen me aan en ik zei geen woord. Na dat half uur vertelde ze me hoe blij ze was dat ik de tijd voor haar nam en naar haar wilde luisteren. En daar zit het hem in. De tijd nemen voor elkaar en naar elkaar luisteren. Less is more.'

Droom

'Mijn droom is dat de cursus aanslaat in de kerk. Daarna lijkt het me heel gaaf om de cursus te kunnen uitbreiden naar andere kerken. Om ook daar een betekenisvolle bijdrage te leveren aan het gesprek over verlies en rouw.'