Na de ontmoeting met haar vader in 2018 moet Sandrijn zich erbij neerleggen dat ze via hem niet veel over haar moeder te horen krijgt. In de jaren erna is ze ook niet actief op zoek. ‘Ik wilde niet kort na de ontmoeting met mijn vader op zoek gaan naar mijn moeder, dat vond ik te heftig.’ Een paar jaar later ontvangt Sandrijn een bericht uit Korea. Haar moeder is op zoek naar haar. Het is voor Sandrijn een grote schok. ‘Het was onwerkelijk.’ Na een DNA-test is het bevestigd: Sandrijn heeft haar biologische moeder gevonden.

Ontmoeting

De ontmoeting met haar moeder en halfbroer beschrijft Sandrijn als tweezijdig. ‘Ik vond het heel bijzonder en leuk om ze te ontmoeten en om ze te omhelzen. Maar je merkt ergens wel dat je iemand omhelst die je niet zo goed kent.’ Gelukkig krijgt Sandrijn de kans om haar moeder iets beter te leren kennen. Samen eten ze in moeders’ restaurant. ‘Mijn moeder had vóór onze ontmoeting de hele dag in de keuken gestaan om het eten te bereiden!’ In de korte tijd die ze met elkaar hebben, komt Sandrijn meer te weten over haar moeder. Of Sandrijn veel op haar moeder lijkt, durft ze niet te zeggen. ‘Volgens haar zussen hebben we hetzelfde karakter en zijn we beide hardwerkende vrouwen. En we hebben natuurlijk dezelfde lengte!’

Adoptie

In de uitzending krijgt Sandrijn ook meer te horen over haar adoptie. Haar moeder vertelt een compleet ander verhaal dan Sandrijn van haar vader te horen kreeg. Wanneer ze het hoort, is Sandrijn geschokt. ‘Ik zag de pijn in mijn moeders ogen toen ze haar verhaal deed. Zij heeft er veel verdriet van gehad, wat ik erg lastig vond om te zien.’ Ondanks dat ze twee verschillende verhalen hoort over haar adoptie, is Sandrijn niet bezig met wat wel en niet waar is. Haar biologische vader is inmiddels overleden en met haar moeder besluit ze het er niet over te hebben. ‘Het is meer dan 40 jaar geleden gebeurd. Ik wil er niet al te veel energie en tijd in steken.’ De moeder van Sandrijn denkt er ook zo over. ‘Zij was vooral blij om mij te zien.’

Contact

Sandrijn heeft nog regelmatig contact met haar familie in Korea. Het contact met haar moeder verloopt via haar halfbroer. De halfzus die ze in 2018 ontmoette, spreekt Sandrijn ook nog. ‘Ondanks de afstand weten wij van elkaar dat we elkaar altijd kunnen bereiken. Dat vind ik heel prettig.’ Sandrijn blikt terug op de ontmoeting: ‘We kennen elkaar niet heel goed, maar ze zijn erg waardevol voor mij.’ 

Compleet

Sinds de ontmoeting voelt Sandrijn zich completer. ‘Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets miste, maar toch voel ik mij meer compleet. Ik weet nu meer over mezelf en mijn biologische ouders. Nu ik ouder ben, merk ik dat de adoptie mij ook deels gevormd heeft. Steeds meer dingen vallen op zijn plek. Alles is een stuk duidelijker, dat is fijn.’