Schrijver Susan Smit: 'Ik kwam als heks uit de bezemkast'
Susan Smit voelt dat ze een taak heeft in dit leven: ze wil de kennis van oude natuurreligies terugbrengen in de samenleving.
Volgens Susan Smit zit de westerse wereld in een spirituele crisis. Veel mensen voelen zich niet meer verbonden met de natuur, en met het hogere. Die spirituele crisis is volgens Susan ook de oorzaak van andere problemen in de wereld, zoals de klimaatcrisis. Ze ziet het als haar taak om mensen erop te wijzen dat ze met alles en iedereen verbonden zijn: 'Als we ons meer verbinden met ons diepste innerlijk, dan voelen we ons ook al veel meer verbonden met het grote geheel.'
De oude, voorchristelijke natuurreligies bieden volgens Susan de sleutel tot die verbinding. Vrouwen die kennis van die religies bezaten werden vroeger veroordeeld als heks – een belangrijk thema in Susans boeken. Een aantal jaar geleden kwam Susan zelf als heks ‘uit de bezemkast’. Spreken en schrijven over mystiek en spiritualiteit gaat Susan steeds makkelijker af, maar het heeft een tijd geduurd voordat ze dat durfde. Ze noemt dat ‘brandstapelangst’, de angst om beschimpt te worden.
'Wanneer we de natuur goed observeren, leren we meer over ons eigen leven'
Vrijheid en autonomie zijn belangrijke thema’s in het leven van Susan, ook al was het soms niet makkelijk om er alleen voor te staan. Haar jeugd was niet altijd makkelijk, en ook de scheiding van de vader van haar kinderen raakte haar diep. ‘Ik was bang om mijn kinderen kwijt te raken. Mijn hele systeem sloeg op hol, ook fysiek.’
Wanneer we de natuur goed observeren, kunnen we volgens Susan conclusies trekken over ons eigen leven. Bijvoorbeeld wanneer we kijken naar de cycli van de maan: van wassende maan, naar volle maan, naar afnemende maan en uiteindelijk de donkere maan. ‘De afnemende maan, de fase van verval, van afbraak, dat hoort erbij, dat is ook een onderdeel van het bestaan’.
De inspiratietekst van Susan Smit
Wanneer we onszelf zien als een zijrivier van de grotere bron, worden de dingen niet door ons besloten, gezegd en gecreëerd, maar via ons. Wanneer we ontvankelijker worden voor de innerlijke roep dan voor die van buiten, verkrijgt onze missie een zekere nobelheid in dienst van het geheel.
- Uit: Belonging van Toko-pa Turner
