Op paasmorgen is Theoloog des Vaderlands Kees van Ekris te gast in De verwondering. ‘Als kind beleefde ik Pasen als iets magisch. Er zat een zindering in de morgen, de opstanding was net gebeurd!’
Kees van Ekris wil graag op plekken komen waar het christelijk geloof op het eerste gezicht geen rol speelt. Tussen de voetbalfans op de tribune bijvoorbeeld. Of, zoals onlangs, bij de crisisdienst van een psychiatrisch ziekenhuis. ‘Ik heb gezien hoe de verpleegkundigen de patiënten aan de hand nemen’, zegt hij in een interview in de NCRV-gids. Ze leiden hen voetje voor voetje uit het donker, en laten hen terugkeren in het land der levenden. Ze wijzen met een soort kordate tederheid de ander de weg.’
De meeste van deze verpleegkundigen zullen geen christelijke woorden gebruiken om hun werk te omschrijven. Van Ekris doet dit juist wel, om te zien wat er dan gebeurt. ‘In mijn taal als christen zijn het heilige handelingen, waarmee ze Pasen gestalte geven. Het leuke is dat ze een beetje beduusd waren van de sjieke taal die ik aan hun werk gaf, maar toch bevestigden dat het inderdaad heilig aanvoelt.’
'God was altijd aanwezig; als een kracht, een luisteraar, een huiver'
Van Ekris groeide op in Veenendaal, hij is afkomstig uit de Gereformeerde Bond. Hij studeerde een tijdje bestuurskunde, maar zijn religieuze en poëtische inslag bleek te sterk om te kunnen negeren. Hij koos voor theologie, en werd predikant. ‘Ik wilde contact houden met de bronnen van mijn kindjaren. Daar wilde ik me in begeven, zonder vooropgezet plan.’
Die wereld van zijn jeugd was dat van een aards, vanzelfsprekend geloof. Hij herinnert zich nog goed hoe zijn drie vrijgezelle tantes op zondag vooraan in de kerkbank zaten, en hoe hij zich bij hen op zijn gemak voelde. ‘Er was geen haast, en geen verplichtingen. Je hoorde de klok tikken, je hoefde ook niet eindeloos te kakelen. Als kind zoog je die atmosfeer op.’ God was altijd aanwezig, ‘als een kracht, een luisteraar, een huiver.’
Op paasmorgen bezoekt Van Ekris de boshut om met Annemiek over de kracht van het paasverhaal te spreken. ‘In de voorbereiding op Pasen beschouw ik mijn leven, ik weeg mijn leven en gedachten in het licht van de figuur van Christus. Dan vallen dingen je op. Hoe je aan het leven hangt, aan aandacht, aan geld, of status. Ik drink de grote woorden binnen, het eeuwig leven wordt toegezegd, verzoening, vrede met God.’
‘Ik ben nu een stuk aan het schrijven over Aleksej Navalny, die wonderlijke figuur die het tegen Poetin durfde op te nemen. Hij was geraakt door het evangelie. Hij zei: in deze waarheid sta ik en dus ben ik niet bang voor de dood. Adembenemend vind ik dat. Welke bronnen hebben we in deze seculiere tijd nog die je de moed geven om oog in oog met het kwaad je leven te geven?’
De verwondering met Kees van Ekris is te zien op zondag 31 maart om 08:30uur bij KRO-NCRV op NPO2
De inspiratietekst van Kees van Ekris
Gebed
Om te staan op het veld en niet steeds ernaast
heb ik een cliché van U gemaakt, een leeg
omhulsel van taal door necrofielen herhaald.
Achter het woord staat alleen een ander woord
en dat ad infinitum. Ik heb U getypeerd, genummerd
en gearchiveerd. De kast een stoffig woordengraf.
Dit is mijn extra tijd en ik jongleer met glazen seconden:
nieuwe talen, nieuwe rituelen en gebaren.
Ontbonden leef ik, opgeheven en ontbonden zonder U.
Vrijheid is een plakkerige afgod en een deken
die niet werkelijk bedekt. Ik mis U en dat is het.
Te worden aangeraakt. Te worden opgewekt.
- Mieke van Zonneveld
Op de hoogte blijven van De verwondering?
Schrijf je dan in voor de KRO-NCRV inspiratienieuwsbrief
