Een heks?

Mirjam brengt als kind veel tijd door in de natuur. Ieder weekend gaat ze met haar ouders naar het bos. Ook houdt ze enorm veel van dieren. Haar ouders weten veel over bomen en planten en haar vader is natuurgids, maar spiritueel zijn ze niet.

Mirjam’s eerste kennismaking met spiritualiteit is op paardenkamp. Daar raakt ze bevriend met een meisje dat vertelt dat ze heks is. ‘Een heks? Dat wil toch niemand zijn?’, reageert Mirjam. Haar vriendin van het paardenkamp geeft haar een boekje over hekserij en natuurreligies en Mirjam begint zich te verdiepen in de natuurreligie Wicca. Op haar kamer houdt ze kleine ritueeltjes met kaarsjes.

Verdwaald

In de pubertijd raakt ze haar verbondenheid met de natuur en spiritualiteit helemaal kwijt. Haar ouders gaan uit elkaar en op haar zeventiende gaat ze op zichzelf wonen. ‘Ik dronk, rookte en ging elk weekend feesten. In de stad kon ik gewoon echt niet aarden. Door het gebrek aan natuur, rust en stilte raakte ik mezelf alleen maar meer kwijt.’

Belangrijke lessen

Dan wordt haar vader plotseling ernstig ziek. Mirjam bezoekt hem vaak om voor hem te zorgen. In die periode praten ze samen veel over het leven. 'Iemand die sterft heeft vaak belangrijke lessen te delen aan hen die achterblijven. Zo is mijn vader op een bepaalde manier een levensmentor voor mij geweest.'

Herboren

Op de avond voordat haar vader sterft, kijken ze samen naar de planeet venus. ‘Zo fel als een baken, zoals mijn vader het omschreef.’ Die avond wordt er een zaadje in haar geplant. ‘Toen hij stierf, stierf er ook iets diep in mij. En tegelijkertijd werd ik herboren.’ 

Na de dood van haar vader ervaart Mirjam een vloed aan inzichten over zichzelf en het leven. Als ze een keer buiten naar een bloem kijkt, wordt ze overvallen door een mystieke ervaring. 'Ik had het gevoel dat het hele universum in dat bloemetje zat en dat ik ook dat bloemetje was. Alle grenzen vervaagden. Ik voelde me heel erg één met de natuur. Het voelde als een complete reset van wie ik was. Toen besefte ik: nu ben ik niet meer dezelfde persoon.’

Weer thuis

Door die ervaring voelt Mirjam een terugkeer tot wie ze is. 'De mist trok op. Ik stopte met mijn haar verven, met roken en drinken en ging in mijn vaders huis wonen in de polders, weg van de stinkende stad met al haar lawaai; terug naar mijn geboortegrond.'

Missie

Daar vindt Mirjam de ruimte om zich weer helemaal onder te dompelen in inheemse religies en mythologieën. In de jaren die volgen begint haar missie steeds duidelijker voor haar te worden en steeds meer vorm te krijgen. Ze komt terecht op het pad van sjamanisme en wordt uiteindelijk geïnitieerd als sjamanka (vrouwelijke sjamaan) in de oud-Siberische traditie.

Tijdens haar opleiding heeft ze geleerd contact te maken met het 'ongeziene', oftewel de spirituele wereld. Deze kracht zet ze nu in binnen haar missie om mensen in contact te brengen met zichzelf, de natuur en hun voorouders. ‘We moeten terug naar de basis en in harmonie leven met alles om ons heen.'

Met elkaar verbonden

Het is Mirjam's diepste wens dat we opnieuw leren dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. 'We maken deel uit van de natuur, we staan er niet boven. We moeten de taal van de natuur weer leren spreken. En die van liefde en eenheid. We komen allemaal uit dezelfde bron: we zijn broeders en zusters, ook de planten en de dieren. Laten we de eenheid in verscheidenheid vieren. Laten we elkaar in liefde omarmen.'

Thomas Cammaert doet een vuurceremonie

In aflevering zeven van seizoen drie van Zin in Morgen woont Thomas Cammaert een vuurceremonie van Mirjam bij. Tijdens het ritueel zoekt Thomas de verbinding met zijn voorouders, om ze zo te kunnen eren en bedanken. Benieuwd naar het hele verhaal? Kijk hieronder naar de video.