26e Zondag door het jaar (a)

Vicaris Wiel Wiertz

H. Willibrordusbasiliek te Hulst



Lezingen:

Ezechiël 18, 25-28

Filippenzen 2, 1-11

Matteüs 21, 28-32



Je zult het wel druk hebben. Dat is wat men vaak tegen mij zegt. Als pastoor van een groot gebied met daarnaast nog andere verantwoordelijkheden kan het niet anders of ik moet wel overlopen van werk.

Och, zeg ik dan meestal: Het valt wel mee. Meestal is het alsof ik in een helikopter zit. Op de allermeeste plekken gaat het in de regel goed. Ik heb veel vertrouwen in mensen en niet alles hoeft altijd helemaal strak te verlopen. Improviseren en soms wat afwijken geeft vaak ook geweldige mogelijkheden. Mensen kunnen heel veel. En daar waar dat nodig is,probeer ik erbij te zijn en vul ik mijn verantwoordelijkheid in. Ik ben eigenlijk van de grotere lijnen. Mensen verbinden vind ik van belang en niet te gauw inzoomen en alles beperken omdat je denkt het gelijk aan jouw kant te hebben.



Onvoorwaardelijk is mijn vertrouwen in Jezus. Met Hem bouw ik mijn leven. Ik probeer leerling van Jezus te zijn. Of zo u wilt vriend van Jezus. Wat ook betekent dat ik nog veel te leren heb. En steeds de woorden uit de Bijbel tot mij laten spreken. Op een open manier. Ook dan niet meteen invullen. Horen en overwegen: de rechte weg waar Ezechiël van spreekt. De woorden van Paulus die zegt: opdat iedere tong bij het noemen van zijn naam belijdt: Jezus Christus is de Heer. En dan de parabel van de twee zonen als illustratie voor het binnengaan in het rijk God’s. Zoveel om te bemediteren.



Beste mensen, dat gaat zo door, zondag na zondag, zelfs dag aan dag. Welk een rijkdom bemiddelt ons de Kerk. Hoe dankbaar mag ik zijn dat ik - en u - bij de Kerk mogen horen.



In de Kerk is spreken alsof je in de helikopter zit ook van waarde. Ruimte scheppend en mogelijkheden biedend. Zoals paus Franciscus even geleden sprak tijdens de opening van de Wereldjongerendagen in Lissabon.

Er is ruimte voor iedereen in de Kerk. Als die ruimte er niet is, moeten we hem maken.

En: vergeet niet tegen elkaar te zeggen: broeder, zuster, het is goed dat jij er bent.

En: God heeft je lief en roept je.

En ook: kom bij God met je vragen, je geheimen, je zorgen en de problemen van de wereld.

En: doe goed en heb lief. Ga, ik stuur jullie er op uit. Het koninkrijk van God is dicht bij jullie.



Al die woorden spreekt paus Franciscus vandaag ook tot ons. Heel waardevol. Zo kijken en spreken hebben we nodig. Ruimte geven, richting bieden aan elkaar, dat geeft lucht en verbindt. En tegelijkertijd het Evangelie concreet maken door voortdurende aandacht voor de meest kwetsbaren. Zo zijn wij als Kerk ook nu een belangrijke bron van inspiratie.



Hopelijk alles bij elkaar voldoende stof om over na te denken. Een stevig fundament onder onze voeten is zo belangrijk. Jezus Christus wil dat fundament voor ieder van ons zijn.