Beloken Pasen (b)

H. Bonifatiuskerk, Rijswijk

Pastoor Wim Bakker



Handelingen 4, 32-35

1 Johannes 5, 1-6

Johannes 20, 19-31



Ik heb gewoond op een pastorie waar boven de voordeur staat “Pax intrantibus”. Dat betekent dat ik als bewoner van deze pastorie een bezoeker altijd met vrede begroet. Het staat in steen gehouwen boven de deur. “Vrede aan hen, die hier binnenkomen!” Het is niet moeilijk om Iemand aan de deur met vrede te begroeten, maar om altijd de vrede met die ander te bewaren.

Dat vraagt nogal wat!



De leerlingen zien hun Heer gewond en wel binnenkomen en zijn eerste groet is “vrede zij u”. Geen verwijtende woorden klinken er uit de mond, uit het hart van Jezus. Ondanks alles wat Hem is overkomen, ondanks de lafheid van zijn leerlingen, heeft Jezus de innerlijke vrede behouden. Deze vrede hóren, vóelen EN ontvángen ze van Jezus.



Op deze zondag van de goddelijke barmhartigheid komt Jezus in ons midden en mag zijn vrede tot ons komen bij u thuis en hier in deze kerk. Wij staan open voor zijn vrede, barmhartigheid. “Jezus, ik vertrouw op U”.

En deze vrede en barmhartigheid hebben wij hard nodig. Met alle beperkingen, bij alles wat beloken, afgesloten, niet mogelijk is deze corona-tijd met alle fysieke, economische, psychische maar ook religieuze schade die opgelopen wordt.



Wij, soms, in onszelf opgesloten kinderen van God mogen in dit uur thuis en in deze kerk onze verrezen Heer ontmoeten. Stel je daarvoor open, ondanks alle vragen die er zijn, zoals bij Thomas. Zet de deur wijd open voor de Verlosser, zoals Thomas heeft gedaan.



De steen, beeld van de last, die rust op je bestaan, op je hart, die je meedraagt door alles wat je moet meemaken. Het belemmert je omgang met je naaste, het sluit af, belast, beperkt je leven. Met Thomas vieren wij de ontmoeting met de verrezen Heer “mijn Heer en mijn God” en wat afgesloten lijkt kan toch opengebroken worden.



In een beloken Pasen preek van Paus Franciscus verkondigt hij dat de weg die de verrezen Meester ons wijst, uitkomst biedt: éénrichtingsverkeer is!



Laat ik zijn beeld verduidelijken aan de hand van twee verkeersborden.

Onderweg in het leven zie en voel je opeens de steen op je hart, bijvoorbeeld door een flinke tegenslag, een onbarmhartig oordeel of het wegvallen van een dierbare. Je sluit je af, teleurgesteld, verwijtend naar God, je medemens. Je voelt je als op een doodlopende weg. Wat is er dan nog mogelijk?



Christus is uit liefde voor ons door de gesloten deuren van zonde en dood gegaan. Hij wil ook binnenkomen om de gesloten deuren van ons hart wijd open te zetten. Hij wil de steen wegrollen die soms rust op ons bestaan.

|Laat ik de Heer, de Verlosser binnen?



Een gebed van kardinaal Newman helpt mij daarbij:

Heer Jezus, kijk door mijn ogen, luister door mijn oren, spreek door mijn mond, wandel met mijn voeten. Heer, leer mij, eenvoudig mens een levend teken zijn van uw liefde, uw vrede.

Dat wens ik u, jou en mij toe. Eénrichtingsverkeer met de Heer, waarover Paus Franciscus sprak. Dat de doodlopende wegen overwonnen worden door met de verrezen Heer de goede weg te gaan als kinderen van God: zie eens hoe ze met elkaar omgaan.

Prachtig, indrukwekkend beschreven door Lucas in de handelingen van de apostelen in de eerste lezing van vandaag. Lucas heeft zoiets gezien. Lucas heeft zoiets gewild.



Open de deur van je huis, open de deur van je hart. Dat de vrede gehoord, gevoeld en ontvangen wordt en dat we deze vrede kunnen bewaren.

Het binnenkomen van de verrezen Heer vieren we in deze Eucharistieviering.

De leerlingen waren vervuld van vreugde, toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen, en nu ook tot ons: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend ik u”.