18 februari 2024
St. Joriskerk, Eindhoven
Pastoor Réne Wilmink

Lezingen:
Genesis 9, 8-15
1 Petrus 3, 18-22
Marcus 1, 12-15

Samenvatting preek

Twee kernbegrippen
Hier in het zuiden is het uitzinnige carnavalsgedruis verstomd… We zijn afgelopen woensdag met velen de vastentijd gestart met het ontvangen van het askruisje. Een route van geloof en bekering. Die twee begrippen vormen de slotoproep van Jezus in het evangelie van vandaag.

Jezus’ openbaar leven begint in het Marcus-evangelie met de opmerking dat de Geest Jezus naar de woestijn dreef. Een plek waar geen vertier en geen vluchtmechanismen werken van comfort of andere afleiding. Er is sprake van beproeving door de Boze. Zoals elke mens beproeving en verleiding kent, zo ook de totaal mens-geworden God-met-ons! Totaal teruggeworpen op zichzelf en op de verbondenheid met de Vader. Marcus bespreekt niet in uitgebreide zin de beproevingen en verleidingen. Zijn aandacht gaat uit naar de basislijn van Jezus’ oproep: Bekeer je en geloof in de Blijde Boodschap.

Bekering betekent in het evangelie dat je van richting verandert, dat je alles wat uiteindelijk voorbijgaat achter je weet te laten en je weet toe te keren naar God, die de Initiatiefnemer is van het verbond dat eeuwig leven inhoudt door zijn reddende liefde. Bekering is een term die leidend is voor een sterk christelijk leven, waar de helderheid rond toekeer naar God en het loslaten van datgene wat van God verwijdert een project is, dat heel ons leven duurt. Hier niet voor weglopen is een beslissing. Het bekeringsproces kan op vele manieren verstoord worden en in onze westerse culturen vooral door een sociaal-politiek-ideologisch ombuiging van de inhoud van dit verbondsleven. Bij bekering staat God en de naaste centraal en niet een hype, die het hele project verzwakt of weer doet mislukken.

De inhoud van de bekering vat Jezus samen in “gelooft in de Blijde Boodschap”, dat is Hijzelf! Zijn woorden en zijn handelingen zijn de voortkomst van de verbondenheid met de Vader.
Wat houdt dat voor ons vandaag in? Opnieuw investeren in gebed, in het meevieren van de liturgie. Vertrouwd raken met Jezus Christus gaat niet zonder deze liturgisch route. Daar ligt een eerste grote uitdaging voor steeds meer van ons.
De naaste opnieuw leren ontdekken, leren zien vanuit de verfrissende verbondenheid met Christus, zijn gelaat in de naaste ontdekken, is vrucht van een echte toekeer naar de Heer. Denken we bijzonder aan de mensen die we deze vastentijd gaan helpen in Zimbabwe via onze Eindhovense stichting Kufambatose.

Loslaten wat niet opbouwt (geestelijk en fysiek). Ja, dat kost ons iets….. We mogen het voelen, dan pas vernieuwen we ons leven.
Een intense weg van geven, bidden en vasten mogen ons tot in de Goede dichter bij Jezus Christus brengen om zijn verlossende liefde die geen einde kent te leren kennen en eruit te leren leven.