27 maart 2022

4e Zondag Veertigdagentijd (c)

Pastoor Wim Bakker

H. Bonifatiuskerk, Rijswijk



Lezingen:

Jozua 5, 9a. 10-12

2 Korinte 5, 17-21

Lucas 15,1-3.11-32



De indrukwekkende en bekende parabel die we zojuist hebben gehoord, vertelt Jezus wanneer Hij geconfronteerd wordt met kleinmenselijke gedrag van morrende en tegenover elkaar staande mensen. Over Hem wordt minachtend door de omstanders gezegd: “Die man ontvangt zondaars en eet met hen”.

En Jezus antwoordt daarop: “Een man had twee zonen”. Want zó begint de parabel.

Wat wil deze man, Jezus, aan zijn morrende zonen, zijn broeders en zusters meegeven?

Jezus verstaat de meesterlijke kunst om een dialoog, die hopeloos vast dreigt te lopen, toch voort te zetten door middel van het vertellen van een parabel.



Geïnspireerd door deze parabel heeft paus Franciscus bij de opening van het heilig jaar van barmhartigheid gezegd: “het gezicht van de barmhartigheid van de Vader is Jezus Christus”.

Het is onze opdracht om als christen - in navolging van Jezus - deze barmhartigheid van God in ons gezicht, in ons kijken, in ons spreken zichtbaar te maken.

Deze barmhartigheid zichtbaar te maken in uw, jouw en mijn gezicht! Om daar waar mogelijk bij verstoorde relaties met Gods barmhartigheid te zoeken naar uitwegen.



Kan de parabel van Jezus ook ons hierbij helpen?

Ja! Ik wil uw aandacht vragen voor een heel persoonlijk en doorslaggevend moment in de parabel van Jezus.

Dit moment laat ik u zien aan de hand van deze tekening.

Je ziet één van de twee zonen in zijn ellendige situatie. Bij de varkens die hij moet voeren zie je de zoon voor zich uitstaren. “Toen kwam hij tot nadenken”- letterlijk staat er in de parabel: “Toen kwam hij tot zichzelf”.

En op dat moment hervond hij diep in zijn geweten; ik heb het eigenlijk altijd geweten, maar een tijdlang overschreeuwd, het is goed bij mijn Vader. Hij wordt, na alles wat hij heeft gedaan, zich weer bewust van de goedheid, de barmhartigheid van zijn Vader. En met deze barmhartigheid voor ogen, durft hij de eerste stap te zetten in zijn verstoorde relatie met zijn vader.



Verstoorde relaties; Iets waar we allemaal, door onze schuld, buiten onze schuld om, weet van hebben. Hoe kan er weer licht gloren, hoe kun je een mogelijkheid ontdekken om hieraan te werken?



In deze viering wordt u, evenals de zoon, uitgenodigd om Gods barmhartigheid als een licht op en in uw leven te laten schijnen. Zoals te zien bij de schilderijen van Rembrandt, waar een lichtglans van buiten het schilderij over de personen schijnt.

Dit levenslicht, deze barmhartigheid van God uit, geeft je de kracht om een stap tot God, tot je naaste te zetten, om een teken van hoop te zijn in de gebrokenheid van ons bestaan.



Hoe barmhartig ben ik te voor de ander?

Bijvoorbeeld voor iemand die door zijn eigen keuzes in moeilijkheden is geraakt. Maar even zozeer voor mensen die buiten hun schuld om in grote nood zijn, denk maar aan de talloze vluchtelingen uit de Oekraïne, uit Afganistan, uit Syrië, uit…. Op de vlucht voor oorlog en geweld in hun vaderland.

Voor een ieder die door de stijgende prijzen in armoede raakt.

Voor degenen die door ziekte totaal afhankelijk zijn geworden van de zorg.

Je ziet in hun gezichten, je ziet in hun ogen de onmacht, de onrust, het verdriet.

Medemensen die veel hebben verloren, zijn kwijtgeraakt, door ziekte ernstig verzwakt zijn.



Waar roept de parabel van Jezus ons toe op?

In ieder geval niet tot morren en beschuldigingen. Om er alles aan te doen, dat mensen zich thuis voelen en zich veilig weten bij elkaar in kerk en samenleving. Om zo het Pasen van onze Heer met een dankbaar hart samen te kunnen vieren.

De Heer nodigt ons uit om in deze veertigdagentijd de goede stappen daartoe te zetten.