Tweede zondag van de veertigdagentijd (a)
Pastoor Paul Verbeek
Onze Lieve Vrouw van Lourdeskerk, Bergen op Zoom

Lezingen:
Genesis 12, 1-4a
2 Timoteüs 1, 8b-10
Matteüs 17, 1-9

Sta op en wees niet bang!

Deze opdracht krijgen Petrus, Jacobus en Johannes van Jezus na de gedaanteverandering op de berg Tabor. Het moet op een droom geleken hebben voor deze drie leerlingen, een droom om nooit te vergeten.
Hun Heer is vergezeld door Mozes en Elia. Zij staan voor de vervulling van de wet en profeten van het volk Israël. Jezus straalt van alle kanten en Gods stem klinkt: “Dit is mijn Zoon, Ik hou heel veel van Hem.”

Dit moeten ze vast kunnen houden en kracht geven om de weg met de Heer te gaan tot het eind. Dat lukt hen helaas niet. Als ze met Jezus in de Hof van Olijven zijn, moet de Heer hen drie keer wakker maken. Ze laten Hem alleen, juist nu Hij ze zo nodig heeft. Wanneer Hij gevangen genomen wordt, vluchten ze angstig weg. Pas na de Verrijzenis worden ze vrij van angst.

Sta op en wees niet bang verwijst dus al naar Pasen, maar eerst moet de weg naar Golgotha genomen worden. Hoe bijzonder is het dan te mogen ervaren dat leerlingen van Jezus hier en nu wel de veerkracht kunnen hebben, waartoe Jezus oproept in het Evangelie.

Sta op en wees niet bang!

Mijn goede vriend pastoor Fons van Hees van de parochies Heilige Maria op Walcheren en de Heilige pater Damiaan op de Bevelanden en Schouwen Duiveland, die op 31 januari aan kanker gestorven is, is voor mij hierin een voorbeeld. Op 6 december kreeg hij te horen dat de ziekte teruggekomen was. Er was geen behandeling meer mogelijk. Ik was die dag bij hem in het ziekenhuis: ”Ik ga dood”, was de boodschap.

Die eerste nacht na de doodsmelding kreeg hij een bijna-dood-ervaring. Hij schrijft hierover in een brief aan zijn parochianen het volgende: ”Het was alsof Onze Lieve Heer mij in een tent bracht waar niets dan vrede heerste. In mijn beleving duurde het de hele nacht: puur, zuiver en helder in vrede. Ik leef nog steeds in die vrede, gelukkig”.

Natuurlijk kwam hij in de put van verdriet om het moeten loslaten van zoveel lieve mensen om hem heen. Tot het laatst bleef hij in vrede voor wat de Heer met hem van plan was en hij hoopt opgenomen te worden in zijn hemelse vreugde.

Deze ervaring gaf Fons de kracht om tot het laatst zich te geven aan zijn mensen en hen te bemoedigen en inspireren. Zijn droom is in mijn beleving een Tabor-ervaring in de diepste betekenis van het woord. Hij stond op en was niet bang om de weg naar Golgotha te gaan. Zijn leven laat zo diepe sporen na in het hart van veel mensen. Het is een getuigenis van het geloof in de Verrijzenis, de kern van ons geloof.

Ook hij roept u en mij op als navolger van Jezus om op te staan, overeind te komen en niet bang te zijn. Ik voel me bij hem maar een kleingelovige, die met vallen en opstaan zijn weg probeert te gaan.

Sta op en wees niet bang!
Amen.