Vier jaar geleden besloot Ahmed Libië te verlaten. Er woedt dan al lange tijd een burgeroorlog in het land. In 1969 greep dictator Khadaffi na een staatsgreep de macht. Zijn wrede regime hield het land met veel geweld in zijn greep. Na de val van Khadaffi in 2011 ontstond er een burgeroorlog die nog altijd voortduurt.

Na een gevaarlijke boottocht komt Ahmed terecht in Nederland, waar hij verblijft in verschillende AZC's. 'Alles voelde daar uitzichtloos', vertelt hij. 'Het was een traumatische periode. Alles was onzeker en onrustig. Tot ik Luuk en Gerard ontmoette.'

Luisteren zonder oordeel

Eenmaal in Nederland deed Ahmed op een sociale media een oproepje om in contact te komen met mensen die hem wilden helpen met het leren van de Nederlandse taal. Zo ontmoette hij Gerard en Luuk. 

Het klikte meteen tussen de heren en langzamerhand ontstond er een hechte vriendschap. 'Ik kan mijn verhaal bij hen kwijt. Ze luisteren naar me zonder oordeel, dat had ik echt nodig.'

'Toen kwam de vraag: 'mag ik bij jullie wonen?', vertelt Gerard.' En zo kwam het dat Ahmed zijn intrek deed op de boerderij van het stel. 

Handen uit de mouwen

'Maar wel op voorwaarden', legt Luuk uit. De handen moesten uit de mouwen én er wordt thuis Nederlands gesproken. 'Want', zegt Luuk, 'ik wil je met alles helpen, maar je moet het wél zelf proberen'. 

Voor de ijverige Ahmed was dat geen moeilijke opgave. Hij is inmiddels een toegevoegde waarde op de boerderij, heeft leren paardrijden, spreekt goed Nederlands en start binnenkort met een nieuwe baan in een Utrechts ziekenhuis. 

In je waarde laten

Maar dat betekent niet dat er af en toe ook schuring is tussen de heren. De verschillende culturen en geloven botsen soms, maar ze laten elkaar altijd in hun waarde. 'Ik heb een familie gevonden', vertelt Ahmed. En dat gevoel is wederzijds. Hoelang hij nog bij Gerard en Luuk blijft wonen, weet hij niet. Maar één ding is zeker: als Ahmed verhuist, wordt hij gemist.