De religieuze muziek en de karmelieten: die twee eigenschappen brengt Chris Fictoor samen in een verhaal over Titus Brandsma, de karmeliet die zijn leven gaf in het verzet tegen het nazisme.

De veertigdagentijd is de weg door de woestijn. Als iemand de weg door de woestijn is gegaan, dan is het Titus Brandsma. Hij schreef in de strafgevangenis van Scheveningen zijn prachtige tekst over Christus in hem. Zo ging hij zijn dood tegemoet.

Chris Fictoor maakte muziek bij deze woorden en zingt de woorden van Titus Brandsma op weg naar Pasen maar ook naar zijn heiligverklaring die allerwegen wordt verwacht.



Het leed kwam telkens op mij aan,

Onmogelijk om het af te weren

Met geen tranen te bezweren

‘k Had het anders lang gedaan



Toen ging het boven op mij staan

Tot ik stil lag zonder wenen

Duldend wachtend moest ik leren

En toen eerst is het heengegaan



Dat is nu al een poos geleën

Ik zie het nu van verre nog

En ik begrijp niet waarom toch

Ik toen zo leed met veel geween