Aan de hand van een kinderfoto vertelt schrijver Lex Paleaux in De verwondering zijn verbijsterende levensverhaal. Het kind op de foto heeft vrolijke ogen, maar in de eerste klas van de middelbare school veranderde zijn blik. 

Hij werd namelijk van zijn fiets getrokken en verkracht. ‘Het ene moment zit je zorgeloos op de fiets muziek te luisteren. En het volgende moment is alles wat zeker lijkt, verdwenen…’

Een zelfgecreëerde puinhoop 

In de jaren die volgden op de verkrachting raakte Lex zichzelf kwijt. Hij kwam in een jeugdinrichting terecht en ontwikkelde later een koopverslaving. ‘Ik was eenzaam, en ik miste elke vorm van geluk. Dat ervoer ik alleen als ik een pakketje uit kon pakken.’ Totdat hij zijn rekeningen niet meer kon betalen en dakloos raakte. 

‘Ik schaamde me enorm voor de puinhoop die ik zelf had gecreëerd. Als ik gewoon mijn familie had gebeld...', vertelt hij tegen Annemiek Schrijver.

Op een gegeven moment zat Lex zo in de knel, dat hij met een doodswens rondliep. Op een cruciaal moment redde zijn hond Wolf zijn leven. ‘Ik dacht: ik stop ermee. Maar dat was de verkeerde conclusie. Ik wilde niet meer óverleven, maar leven.’

Heldere lichtpuntjes

In een poging zijn leven weer op te pakken begon Lex met opschrijven van zijn indrukwekkende verhaal. Zijn boeken werden een succes en zijn laatste boek kreeg zelfs de Boekhandelsprijs 2025. Hij mag het nu dan wel goed hebben, nog altijd is elk portiek waar hij langsloopt een reminder: 'Op zo'n plek heb ik geslapen en er is niet veel voor nodig om daar terecht te komen'.

Lex hoopt door de biecht in zijn boeken met zichzelf in het reine te komen, maar ook te inspireren. ‘De mensen die wij beschouwen als het afvoerputje van de maatschappij hebben juist ontzettend veel te geven. Ik ben één van hen.’ 

Tussen alle ellende van zijn verleden zit veel tederheid verstopt, concludeert hij met Annemiek. ‘Dat is voor mij de levensadem. In je donkerste momenten zijn de lichtpuntjes het meest helder.’

Stream deze aflevering op NPO Start