Vlak voor Valentijnsdag vertelt predikant Fred Blokhuis over voorwaardelijke én onvoorwaardelijke liefde.
De coming out van zijn zoon heeft ervoor gezorgd dat Blokhuis de Bijbel anders is gaan lezen. Hij moest van ver komen: als orthodoxe jongen die gewend was uit de Heidelbergse Catechismus te preken, dacht hij dat aids écht een straf van God was.
Zijn zoon heeft hem anders doen kijken: 'Je voelt je onzeker, onbeschermd, want je bevindt je op onbekend terrein. Maar je voelt ook schaamte: wat ben ik kortzichtig geweest.'
Dat heeft hij nu nóg als hij andere mensen tegenkomt die slecht over homoseksualiteit denken. Hij merkt dat hij door zijn persoonlijke verhaal te vertellen mensen kan helpen om hun eigen visie te herzien: je komt dicht bij degene die homoseksueel is maar óók bij degene die er niets van wil weten.
Blokhuis is ervan overtuigd dat het vooral zaak is om mens te zijn zoals de Schepper heeft bedoeld. Concreet betekent dat voor hem: liefhebben. Daar heb je je hele leven genoeg aan. Daarom voor hem vandaag geen bijbeltekst maar een citaat van Augustinus: 'Amo volo ut sis': ik heb lief, ik wil dat jij bent.