Als dominee wil Fred Blokhuis vooral liefde verkondigen. Zijn vermogen om zelf onvoorwaardelijk lief te hebben werd op de proef gesteld door de coming-out van zijn zoon. ‘Wat ben ik kortzichtig geweest.’
Liefhebben: dat is waar het leven voor Fred Blokhuis om draait. En dat terwijl daar in de gereformeerde traditie waarin hij als domineeszoon opgroeide weinig aandacht voor was. Lezen, weten en begrijpen was het devies.
Daarom besloot Fred het compleet anders te pakken toen hij eenmaal zelf op de kansel stond. ‘Ik wilde net als mijn vader dominee worden, maar niet zoals mijn vader. Ik wil de oude waarden in nieuwe woorden uitdrukken. En boven alles wil ik liefde verkondigen.’
Onvoorwaardelijke liefde
Zijn vermogen om zelf onvoorwaardelijk lief te hebben werd op de proef gesteld toen zijn zoon Frans uit de kast kwam. Frans’ coming-out zette zijn hele wereld op z’n kop, want als gereformeerde jongen leerde Fred dat homoseksualiteit een zonde is. 'Wat ben ik kortzichtig geweest', beseft hij nu.
‘Ik moest gigantisch schakelen en ik schaam me achteraf dat ik daar een zoon voor nodig heb gehad’, vertelt hij tegen Annemiek Schrijver.
‘Maar dat was wel de beste manier om het te leren, want ik houd zo ontzettend veel van die jongen. Dat is niet veranderd, maar misschien juist wel intenser geworden. Ik leer zo veel van hem.’
Beluister deze aflevering als podcast
Zien en gezien worden
In De verwondering benadrukt Fred daarom hoe belangrijk het is om je medemens te zien én lief te hebben, precies zoals hij is.
'Wij hebben een ingeschapen behoefte om gezien te worden. Niet op een egocentrische manier, maar om gewoon het gevoel te hebben dat je er mag zijn.’
Een citaat dat is toegeschreven aan Augustinus herinnert hem daaraan. Amo volo ut sis: ik heb lief, ik wil dat jij bent.
Niks missen van De verwondering?
Schrijf je dan in voor de KRO-NCRV inspiratienieuwsbrief
