Het was Koninginnedag 1999 toen de 16-jarige Marianne Vaatstra na een avondje uit onderweg was naar huis. Daar zou ze nooit aankomen. Ze werd van haar fiets getrokken en vermoord.

De dader werd jaren later pas gepakt. Joris raakt in gesprek met de zus en het nichtje van Marianne, Irene en Alien. Hij vraagt ze hoe belangrijk het voor hen was dat de dader uiteindelijk werd gevonden. ‘Heel belangrijk,’ zegt Ineke. ‘Je weet eindelijk wie, wat en waarom. Al krijg je natuurlijk nooit antwoord op al die vragen. Maar dat was heel belangrijk.’

Ineke denkt nog elke dag aan haar zus, onder andere door bepaalde liedjes. 'Muziek zegt heel veel. Brothers in Arms van Dire Straits vond zij zelf zo mooi. Als je dat liedje hoort dan denk je eraan.’ Joris vraagt wat Ineke dan voor zich ziet. ‘Een meisje van 16. Heel gewoon. Plezierig. M’n zus.’ Ook Alien heeft Marianne nog gekend. ‘Ik was vier jaar, maar ik kan me nog momenten van haar herinneren. Dat zijn hele fijne herinneringen.’

Ineke heeft er nog veel verdriet van. ‘Dat gaat nooit over. De manier waarop…' Ze zucht: 'Het is niet te accepteren dat iemand dit zomaar doet.’

Elk jaar komen Ineke en Alien naar Joris’ kerstboom om Marianne in het licht te zetten. Joris is blij dat Marianne ook dit jaar weer een mooi plekje in de boom krijgt: ‘Als er iemand is die een plek in het licht verdient, is zij het wel.’

Ineke en Alien vertellen hun verhaal in Joris' kerstboom.

Aflevering terugkijken